حذف زیستی نفتالین و هگزادکان توسط جدایه بومی Bacillus thuringiensis

آلودگی به موادنفتی اغلب در واحدهای بهره برداری، پالایش و فرآوری امری گریزناپذیر است. انتشار این ترکیبات به محیط زیست اغلب موجب اثرات نامطلوب بر سلامت انسان و سایر موجودات زنده می شود و بنابراین باید با استفاده از روش های کارآمد برای حذف آنها اقدام نمود. تجزیه زیستی توسط میکروارگانیسم ها روشی کم هزینه، موثر و سازگار با محیط زیست در حذف آلودگی های نفتی از محیط های آلوده است که موفقیت آن بستگی بسیاری به وجود میکروارگانیسم های توانمند به حذف ترکیبات هیدروکربنی حلقوی و خطی دارد. از این رو، جداسازی و شناسایی باکتری های بومی تجزیه کننده سازگار با شرایط محیط و توانمند به تحمل بار بالای آلاینده ها، حایز اهمیت است. در این پژوهش، چهار سویه باکتریایی (Arthrobacter citreus ،Staphylococcus gallinarum ،Bacillus thuringiensis و Paenarthrobacter nitroguajacolicus) که پیش تر از خاک های آلوده به ترکیبات نفتی در منطقه نفت شهر جداسازی شده بودند، برای حذف زیستی نفتالین و هگزادکان بکار گرفته شدند. نتایج نشان داد که اگر چه تمامی این چهار سویه امکان حذف نفتالین و هگزادکان را به عنوان تنها منبع تامین کننده کربن دارند؛ اما سویه B. thuringiensis بهترین عملکرد را در حذف هر دو ترکیب نشان داد به طوری که طی مدت 7 روز توانست 31/90٪ از نفتالین (غلظت اولیه mg L-1 200) و 89/78٪ از هگزادکان (غلظت اولیه mg L-1 1000) را به ترتیب با سرعت ویژه mg gcell-1 day-1 25/99 و mg gcell-1 day-1 43/231 حذف نماید. براساس این نتایج، می توان گفت که این باکتری تولیدکننده بیوسورفکتانت، پتانسیل بالایی در تیمار زیستی محیط های آلوده به هیدروکربن های نفتی خطی و حلقوی دارد.