مجتمع عمده پذیرش بافتی به عنوان شاخص انتخاب برای پرورش حیوان ایمن

با توجه به تهدیدات ناشی از مشکلات واکسیناسیون و مقاومت آنتی بیوتیکی، طرح روش های جدید جهت پرورش حیوانات مقاوم ضروری به نظر میرسد. این روش ها هم اکنون نیز در حوزه پرورش دام های بزرگ، پرندگان و ماهی ها به کار برده می شوند. در طول سده گذشته، سازوکارهای پرورش حیوانات، که عمدتا بر اساس ویژگی های ظاهری و فنوتیپی بوده، سبب افزایش نرخ رشد و تولید و بهره اقتصادی بیشتر شده است. با وجود مزایای این سازوکار، پرورش حیوانات تنها با توجه به ویژگی های ظاهری می تواند منجر به بروز طیف وسیعی از ناهنجاری های فیزیولوژیک و کاهش توانایی عملکرد سیستم ایمنی در نتاج شود. این موضوع لزوم توجه به عوامل ژنتیکی دخیل در پرورش حیوانات را یادآور می شود. یکی از مهم ترین خوشه های ژنی شناسایی شده در حیوانات، مجتمع عمده پذیرش بافتی (MHC) است. این مجموعه ژن نقشی حیاتی در عملکرد مطلوب سیستم ایمنی و شناسایی مولکول های خودی از غیرخودی ایفا می کند. مطالعات اخیر نشان داده اند که برخی از مناطق موجود در خوشه ژنی MHC دارای تنوع آللی گسترده ای هستند. همچنین، ارتباط معناداری بین آلل های مختلف MHC و حساسیت/مقاومت به انواعی از بیماری های عفونی شناخته شده است. این مقاله مروری است بر پژوهش های انجام شده در حوزه شناسایی تنوع آللی MHC و ارتباط آن ها با پاسخ های ایمنی در حیوانات اهلی.