کارآفرینی و بالندگی اعضای هیات علمی در پرتورهبری معنوی با میانجیگری یادگیری سازمانی

پژوهش حاضر با هدف سنجش روابط علی بین رهبری معنوی وکارآفرینی و بالندگی اعضای هیات علمی با نقش میانجی یادگیری سازمانی در واحدهای دانشگاه آزاد اسلامی استان آذربایجان غربی انجام شد. این پژوهش از نظر نوع توصیفی و از لحاظ روش، همبستگی از نوع مدل یابی علی می باشد. جامعه آماری 695 نفر از کلیه استادان تمام وقت 13 واحد بود که از میان آنان 263 نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبتی انتخاب شدند، برای گردآوری اطلاعات ازچهار پرسشنامه استاندارد، رهبری معنوی فرای، کارآفرینی چوپانی، بالندگی قرونه و یادگیری سازمانی نیف استفاده شد. روایی محتوایی و سازه ای پرسشنامه ها تایید و پایایی آلفای کرونباخ آنها در مرحله مقدماتی و نهایی مناسب بود. به منظور ارزیابی روابط بین متغیرهای مکنون و اندازه گیری شده در الگوی مفهومی، از مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها نشان داد که تاثیر رهبری معنوی بر یادگیری سازمانی 70/0، بر کارآفرینی39/0، بر بالندگی، 37/0و تاثیر یادگیری سازمانی بر کارآفرینی 40/0، بر بالندگی 42/0 و تاثیر رهبری معنوی بر کارآفرینی از طریق یادگیری سازمانی 28/0 و بر بالندگی 29/0بود. نتایج به دست آمده نشان دهنده رابطه مثبت و معنی داری  بین رهبری معنوی با کارآفرینی و بالندگی بود. در عین حال نتایج نشان داد که یادگیری سازمانی نقش میانجی در رابطه بین رهبری معنوی با کارآفرینی و بالندگی ایفا می کند. نتیجه اینکه رهبری معنوی با میانجیگری یادگیری سازمانی تاثیر مثبت و معنی داری درکار آفرینی و بالندگی استادان دارد.