تغییرات کاربری اراضی و ارتباط آن با سطح آب های زیرزمینی و مخاطرات آن (مطالعه موردی: شهرستان ملارد)

آب های زیرزمینی مهم ترین منبع آب شیرین جهان هستند. آگاهی از تغییرات عمق آب به منظور شناخت وضعیت سفره های آب زیرزمینی و مدیریت بهینه آن ضرورت دارد. یکی از کاربردهای سنجش از دور، تعیین تغییرات کاربری اراضی در طولانی مدت است. هدف اصلی این پژوهش بررسی سطح آب های زیرزمینی با استفاده از علم سنجش از دور و سیستم اطلاعات جغرافیایی و رابطه آن با کاربری اراضی است. به این منظور ابتدا تصاویر مربوط اخذ و پیش پردازش های لازم روی هر کدام اعمال شد. سپس مدل سازی و طبقه بندی تصاویر صورت گرفت. به منظور بررسی تغییرات کاربری اراضی، نقشه طبقه بندی شده کاربری اراضی برای هر دو سال 2000 و 2020 با استفاده از روش طبقه بندی شی ء گرا استفاده شد و سپس به منظور بررسی تغییرات کاربری اراضی، نقشه تغییرات کاربری اراضی برای دوره زمانی بیست ساله استخراج شد. بعد از استخراج نقشه تغییرات کاربری اراضی به منظور انتخاب بهترین مدل، برای سال 2000 روش دایره ای و برای سال 2020 مدل گوسین دقیق ترین روش ها شناخته شدند. نتایج نشان داد که نقشه کاربری سال 2020 کلاس مرتع دارای بیشترین مساحت بوده است. با نگاهی به کاربری های دو سال نتایج به دست آمده تفاوت چشمگیری را نشان می دهد. کاربری باغ ها کاهش چشمگیری داشته است که این موضوع نشان دهنده نبود مدیریت و قطع درختان و از بین بردن جنگل ها و باغ ها و تبدیل آنها به مناطق مسکونی و کشاورزی و... است، همچنین کاربری منطقه مسکونی در سال 2000 از 42187 به 69164 افزایش پیدا کرد. با انطباق نقشه کاربری اراضی بر نقشه سطح آب زیرزمینی، بیشترین میانگین عمق آب در سال 2000 برای کاربری کشاورزی با 50/64 متر و کمترین میانگین عمق آب برای کاربری بایر  با 26 متر ثبت شد. با ملاحظه نقشه کاربری اراضی و نقشه تراز آب زیرزمینی سال 2020، بیشترین میانگین عمق آب در این سال نیز متعلق به کاربری کشاورزی با 19/61 متر و کمترین میانگین عمق آب مربوط به کاربری خاک با 28 متر است. کاهش سطح آب موجب تسریع تخریب این منابع طبیعی شده که مخاطرات هولناکی در پی خواهد داشت که از مهم ترین آنها می توان به فرونشست زمین اشاره کرد.