اثرات زیرکشندگی حشره کش های استامی پرید، پای متروزین و فلونیکامید روی واکنش تابعی زنبور پارازیتوئید Aphidius matricariae Haliday

استفاده از حشره ‌کش‌ ها ممکن است روی کارایی یک دشمن طبیعی در کنترل میزبان خود تاثیر گذارد. در این پژوهش، سمیت حشره‌ کش‌های استامی ‌پرید، پای ‌متروزین و فلونیکامید روی زنبور پارازیتویید Aphidius matricariae Haliday و اثر زیرکشنده‌ ی آن‌ها روی واکنش تابعی این زنبور نسبت به تراکم‌ های مختلف پوره سن سوم شته سیاه باقلا Aphis fabae Scopoli در شرایط آزمایشگاهی مورد ارزیابی قرار گرفت. برای تعیین سمیت حشره ‌کش‌ ها روی حشرات کامل پارازیتویید از روش زیست ‌سنجی تماس با باقی مانده حشره ‌کش‌ ها استفاده شد. به‌منظور بررسی اثر زیرکشنده ‌ی حشره ‌کش‌ ها روی واکنش تابعی زنبور پارازیتویید، ماده‌ های جفت ‌گیری کرده که کمتر از 24 ساعت عمر داشتند، در معرض سطح آغشته به غلظت LC25 حشره ‌کش ‌های مذکور و آب مقطر به‌ عنوان شاهد در استوانه ‌های شیشه‌ای قرار گرفتند. سپس تراکم‌ های 2، 4، 8، 16، 32 و 64 میزبان در 15 تکرار در اختیار آن‌ها قرار داده شد. میزان LC50 حشره ‌کش ‌های استامی ‌پرید، پای ‌متروزین و فلونیکامید به ‌ترتیب 07/3، 20/740 و 15/133 میلی‌گرم ماده موثر بر لیتر بود. واکنش تابعی در شاهد و تیمار حشره ‌کش‌ ها از نوع دوم بود. قدرت جستجوگری (a) در شاهد و تیمارهای استامی‌ پرید، پای ‌متروزین و فلونیکامید به‌ ترتیب 01/0±0432/0، 003/0237±0/0، 004/0414±0/0 و 01/0±0398/0 در ساعت و زمان دستیابی (Th) به‌ ترتیب 06/0±5170/0، 13/4257±0/1، 05/6133±0/0 و07/0±6816/0 ساعت تخمین زده شد. حداکثر نرخ حمله (T/Th) به ترتیب 42/46، 83/16، 15/39 و 21/35 پوره میزبان محاسبه شد. نتایج نشان داد که حشره‌ کش‌ های پای ‌متروزین و فلونیکامید در مقایسه با استامی‌پرید تاثیر سوء کمتری روی پارازیتویید داشتند و می‌ توانند به عنوان گزینه‌ های مناسبی برای کنترل شته A. fabae در تلفیق با زنبور پارازیتویید A. matricriae، پس از تایید نتایج مزرعه ‌ای استفاده شوند.