اثر سیستم بیوفلاک بر شاخص های رشد، ترکیب بدن و آنزیم های گوارشی ماهی جوان کپور معمولی در تراکم های مختلف پرورشی

در تحقیق حاضر شاخص های رشد، ترکیب بدن و آنزیم های گوارشی ماهی جوان کپور معمولی (Cyprinus carpio) در سیستم بیوفلاک با تراکم های مختلف پرورشی مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور، 825 بچه ماهی کپور معمولی (2/1±17 گرم) به طور تصادفی در 5 تیمار (3 تکرار) و تعداد 15 تانک فایبرگلاس200 لیتری در آزمایشگاه دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر منتقل شدند. تعداد 25 عدد ماهی در تانک (12/2 کیلوگرم در متر مکعب) همراه با تعویض آب (شاهد) و نیز 25 عدد (12/2،D25)، 50 عدد (24/4،D50)، 75 عدد (37/6،D75) و 100 عدد ماهی (5/8،D100) کیلوگرم در متر مکعب در تانک به عنوان تیمارهای بیوفلاک ذخیره شدند. دوره نوری شامل تناوب12 ساعت روشنایی و تاریکی و طول دوره آزمایش 40 روز بود. تیمار شاهد و سایر تیمارهای آزمایشی به ترتیب، با جیره غذایی تجاری حاوی 35 درصد پروتیین و 25 درصد پروتیین به صورت دستی، سه بار در روز و به میزان 3 درصد وزن بدن تغذیه شدند. مقدار پارامترهای اکسیژن محلول، دما، pH و شوری در سیستم بیوفلاک با تیمار شاهد اختلاف معنی داری نداشتند (05/0>p). شاخص های BFV یا حجم بیوفلاک و TSS یا کل ذرات معلق در تیمارهای بیوفلاک در مقایسه با شاهد مقدار بالاتری داشتند (05/0>P). در سیستم بیوفلاک میزان نیتریت و  نیتروژن کل آمونیاکی در تیمارهای بیوفلاک در مقایسه با تیمار شاهد مقدار پایین تری داشتند (05/0>P) داشتند. میزان نیترات در تیمار D100 در مقایسه با سایر تیمارهای بیوفلاک افزایش یافت (05/0>P). وزن نهایی، درصد افزایش وزن، نرخ رشد ویژه و ضریب کارایی غذا در تیمارهای بیوفلاک  D25و D50 تغذیه شده با پروتیین پایین تر اختلاف معنی داری با شاهد نداشت (05/0<P). ضریب کارایی پروتیین در تیمار D25 و D50 در مقایسه با شاهد افزایش یافت (05/0>P). کمترین میزان پروتیین در تیمار D100 به طور معنی داری در مقایسه با سایر تیمارها مشاهده شد (05/0>P). فعالیت آنزیم های لیپاز، آمیلاز و آلکالین فسفاتاز در سیستم بیوفلاک در مقایسه با شاهد اختلاف معنی داری نداشتند (05/0<P). نتایج این مطالعه نشان داد که سیستم بیوفلاک ضمن کاهش بار آلودگی نیتریت و آمونیاک آب محیط پرورشی، میزان مصرف پروتیین جیره را کاهش داد.