بررسی میزان مقاومت داروی اوسلتامی ویر با استفاده از سنجش ژنوتایپ H275Y در میان ویروس های آنفلوانزای A (H1N1) در استان همدان

پیام:
نوع مقاله:
مقاله پژوهشی/اصیل (دارای رتبه معتبر)
چکیده:
مقدمه

همه گیری ها و مرگ ومیر ناشی از ویروس های آنفلوانزا در سراسر جهان یک نگرانی مهم به شمار می رود. استفاده از داروهای ضدویروسی مهارکننده نورامینیداز (NA) مانند اوسلتامی ویر، روش موثر و ارزشمندی در درمان این ویروس ها است، هرچند جهش در چند بخش از این ژن، موجب به وجود آمدن سویه های مقاوم به دارو می شود و افزایش روزافزون سویه های مقاوم به دارو یک مشکل جهانی است. یکی از شایع ترین جهش های مقاومت دارویی به اوسلتامی ویر، جهش جایگزینی اسید آمینه هیستیدین به تیروزین در موقعیت 275 (H275Y) در پروتیین نورامینیداز است. هدف این مطالعه شناسایی جهش H275Y در ویروس های آنفلوانزای A/H1N1 در گردش در استان همدان با استفاده از روش Real-time RT PCR بود.

مواد و روش ها

این مطالعه به صورت مقطعی روی 110 نمونه سواب مشکوک به ویروس آنفلوانزا جداشده بین سال های 1395-1394 انجام شد. ابتدا RNA نمونه ها استخراج گردید و سپس برای تعیین تایپ و ساب تایپ ویروس آنفلوانزا، از روش Real-time RT PCR استفاده شد. پس از آن، نمونه های مثبت برای شناسایی جهش H275Y با روش Real-time RT PCR ارزیابی گردیدند.

یافته ها:

 در این مطالعه از مجموع 110 بیمار، 50 (45 درصد) نفر زن و 60 (55 درصد) نفر مرد بودند. میانگین سنی شرکت کنندگان در این پژوهش برابر با 42/2±74/40 سال بود. ویروس آنفلوانزا A/H1N1 در 22 نفر (20 درصد موارد) یافت شد، به این صورت که 13 مورد (7/21 درصد) در مردان و 9 مورد (18 درصد) در زنان مشاهده گردید. در بررسی ارتباط میان جنس و ابتلا به ویروس آنفلوانزا، رابطه معنی داری دیده نشد (P=0.81)؛ همچنین باید اشاره کرد که از مجموع 22 نمونه مثبت، در هیچ کدام از موارد جهش مقاومت دارویی H275Y مشاهده نگردید.

بحث و نتیجه گیری: 

یافته های مطالعه نشان داد که هیچ جهش مقاومت دارویی اتفاق نیفتاده است و همچنان داروی اوسلتامی ویر گزینه مناسبی برای درمان این ویروس در همدان است؛ اما با توجه به افزایش روزافزون سویه های مقاوم، بررسی سالیانه مقاومت به این دارو توصیه می گردد و به مطالعات بیشتری در این زمینه نیاز است.

زبان:
فارسی
صفحات:
55 تا 61
لینک کوتاه:
magiran.com/p2460740 
دانلود و مطالعه متن این مقاله با یکی از روشهای زیر امکان پذیر است:
اشتراک شخصی
با عضویت و پرداخت آنلاین حق اشتراک یک‌ساله به مبلغ 1,390,000ريال می‌توانید 70 عنوان مطلب دانلود کنید!
اشتراک سازمانی
به کتابخانه دانشگاه یا محل کار خود پیشنهاد کنید تا اشتراک سازمانی این پایگاه را برای دسترسی نامحدود همه کاربران به متن مطالب تهیه نمایند!
توجه!
  • حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران می‌شود.
  • پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانه‌های چاپی و دیجیتال را به کاربر نمی‌دهد.
In order to view content subscription is required

Personal subscription
Subscribe magiran.com for 70 € euros via PayPal and download 70 articles during a year.
Organization subscription
Please contact us to subscribe your university or library for unlimited access!