ارزیابی رابطه میان بیان گیرنده های فعال کننده تکثیر پراکسی زوم (PPARα, PPARγ and PPARδ) و آنتی ژن کارسینوامبریونیک (CEA) در بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال

بر اساس مطالعات موجود، افزایش میزان آنتی ژن کارسینوامبریونیک (CEA) با پیشرفت سرطان کولورکتال همراه است و به عنوان یک عامل تشخیصی حساس برای CRC در نظر گرفته می شود و از سوی دیگر، اخیرا به نقش گیرنده های فعال کننده تکثیر پراکسی زوم (PPARs) در سرطان کولورکتال توجه شده است. هدف از مطالعه حاضر بررسی رابطه میان میزان بیان PPARs با CEA در بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال است.

در این مطالعه، تعداد 100 نمونه بافت توموری اولیه به همراه نمونه بافت سالم مجاور آن و نیز نمونه سرمی بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال که تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند، از بانک تومور انستیتو کانسر تهران تهیه شد. میزان بیان PPARs در نمونه های بافتی و میزان CEA در نمونه های سرمی بیماران و نیز ارتباط میان این مارکرها ارزیابی گردید.

یافته ها:

 نتایج به دست آمده از این مطالعه نشان داد که میزان بیان PPARs و نیز میزان سرمی CEA در سرطان کولورکتال به طور معنا داری افزایش می یابد (P<0.01). اگرچه میزان این مارکرها در بیماران با پیشرفت و گسترش بیماری ارتباط معنی داری نشان داد (P<0.01)؛ اما ارتباط معنا داری میان میزان بیان PPARs و میزان سرمی CEA در این بیماران دیده نشد (P>0.05).

بحث و نتیجه گیری:

 مطالعه کنونی نشان داد که میزان بیان PPARs و نیز میزان سرمیCEA  با پیشرفت و گسترش بیماری مرتبط است؛ اما ارتباط معنی داری میان میزان بیان PPARs و میزان سرمیCEA  در بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال وجود ندارد.