ارزیابی و تحلیل توان گردشگری و رقابت پذیری استان اردبیل با استفاده از مدل پائوولوا و مدل دینامیکی هادزیک (مطالعه موردی: هیر، خلخال، سرعین)

رقابت پذیری یکی از مولفه های اساسی توسعه گردشگری شهرهاست که می تواند به توسعه عمومی گردشگری کشور نیز منجر شود. محدوده های مورد مطالعه این تحقیق مناطق ژیوتوریستی هیر، خلخال و سرعین می باشند. هدف از این پژوهش ارزیابی توان ژیوتوریستی و تحلیل رقابت پذیری مناطق گردشگری مورد مطالعه می باشد. روش این تحقیق از نوع کاربردی، تحلیلی و مقایسه ای می باشد که در این تحقیق از مدل دینامیکی هادزیک جهت ارزیابی توان گردشگری و از مدل پاوولوا جهت ارزیابی توان رقابت پذیری مناطق ژیوتوریستی استفاده شده است. ارزش و اهمیت مناطق ژیوتوریستی در مدل هادزیک به وسیله سه شاخص ارزش علمی، ارزش های مازاد و میزان آسیب پذیری مناطق برآورد می شود و در مدل پاوولوا از نظر عوامل مثبت و منفی، توان رقابت پذیری مناطق برآورد می شود. در مدل دینامیکی با استفاده فرمول حجم نمونه کوکران تعداد کارشناس و گردشگر مشخص شده است که از پرسش نامه از 70 بازدیدکننده و 25 کارشناس جهت ارزیابی توان ژیوتوریستی منطقه مورد مطالعه استفاده گردید. نتایج حاصل نشان می دهد که توان ژیوتوریستی مناطق هیر برابر 9/39، خلخال برابر 44/32، و سرعین 55/61 می ‍ باشد که توان ژیوتوریستی هیر و خلخال متوسط و تفاوت زیادی با همدیگر ندارند ولی منطقه سرعین دارای توان ژیوتوریستی خوبی است. هم چنین برای ارزیابی رقابت پذیری مناطق مورد مطالعه نتایج به دست آمده از تجزیه و تحلیل عوامل مثبت و منفی نشان دهنده این است که نتایج نهایی ارزش عددی مناطق هیر برابر 16/1، خلخال برابر 20/1 می باشند که دارای رقابت پذیری رضایت‎بخش و منطقه ژیوتوریستی سرعین با مقدار 43/1 دارای رقابت پذیری خوب و مناسبی می باشد. بنابراین نتیجه گیری می شود که منطقه گردشگری سرعین از نظر رقابت پذیری نسبت به سایر مناطق گردشگری مورد مطالعه پتاسیل های مناسبی برای جذب گردشگر را به خود اختصاص داده است.