تاثیر تمرین استقامتی و تناوبی با شدت بالا بر محتوای پروتئین های mTOR، CRTC1 و CRTC2 در بافت چربی زیرجلدی موش های دیابتی نوع 1 و2

عوامل سلولی و ملکولی زیادی در تنظیم سوخت و ساز بافت چربی دخیل هستند، که دیابت می تواند منجر به نقص عملکردی آن ها شود. بنابراین هدف از انجام تحقیق حاضر، تاثیر تمرین استقامتی و تناوبی با شدت بالا (HIIT) بر محتوای پروتیین های mTOR، CRTC1 و CRTC2 در بافت چربی زیرجلدی موش های دیابتی نوع 1 و 2 می باشد.

در این مطالعه، 36 سر موش صحرایی نر 2 ماهه نر از نژاد اسپراگ داولی با میانگین وزن 30±280 گرم انتخاب ‏شدند. پس از القاء دیابت های نوع 1 (18 سر) و 2 (18 سر) از طریق محلول استرپتوزوتوسین و نیکوتین آمید، به روش تصادفی هر نوع دیابت به 3 گروه، تمرین استقامتی، HIIT و کنترل (هر گروه 6 سر) تقسیم ‏شدند. گروه های تمرینی 4 روز در هفته به‏ مدت 4 هفته برنامه تمرینی استقامتی و HIIT را انجام دادند. محتوای متغیرهای تحقیق حاضر در بافت چربی زیرجلدی از طریق روش آزمایشگاهی وسترن بلات اندازه گیری شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه ی 23 و آزمون آماری آنوای یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده‏ شد.

تمرین استقامتی و HIIT منجر به افزایش معنی داری در محتوای پروتیین های mTOR (0001/0=P) و CRTC1  (0001/0=P) و CRTC2 (0001/0=P) در بافت چربی زیر جلدی شد.

نتیجه گیری: 

به نظر می رسد چهار هفته تمرین استقامتی و HIIT با افزایش پروتیین های تحقیق حاضر می تواند بافت چربی زیرجلدی را در آزمودنی های دیابتی نوع 1 و 2 تنظیم کند.