واکنش صفات مورفولوژیک، فیزیولوژیک و عملکرد ذرت دانه ای به روش کشت و کمپوست بقایای نیشکر

به منظور بررسی اثر روش کاشت و کمپوست بقایای نیشکر بر صفات مورفولوژیک، فیزیولوژیک و عملکرد ذرت دانه ای، آزمایشی مزرعه ای به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در تابستان 1397 در منطقه میان آب شوشتر اجرا شد. عوامل آزمایشی شامل چهار روش کاشت (نوک پشته، داغ آب، کف جوی و مسطح) در کرت های اصلی و چهار سطح کمپوست بقایای نیشکر (صفر، 10، 20 و 30 تن در هکتار) در کرت های فرعی بودند. نتایج نشان داد که اثر روش کاشت، سطوح کمپوست بقایای نیشکر و برهم کنش آنها بر شاخص سطح برگ، ارتفاع گیاه، طول بلال، عدد اسپد، کلروفیل a، کلروفیل b، کلروفیل کل، تعداد دانه در بلال، وزن هزار دانه و عملکرد دانه معنی دار بود. مقایسه میانگین نشان داد که حداکثر مقدار صفات فوق در روش کاشت کف جوی و مصرف 30 تن در هکتار کمپوست بقایای نیشکر و کمترین میزان آنها در روش کاشت نوک پشته و عدم مصرف کمپوست بقایای نیشکر حاصل شد. به طوری که مقایسه میانگین عملکرد دانه تحت برهم کنش روش کاشت و کمپوست بقایای نیشکر نشان داد که بیشترین عملکرد دانه (6497 کیلوگرم در هکتار) در روش کاشت کف جوی و مصرف 30 تن در هکتار کمپوست بقایای نیشکر و کمترین مقدار آن (3870 کیلوگرم در هکتار) در روش کاشت نوک پشته و عدم مصرف کمپوست بقایای نیشکر حاصل شد. به طور کلی بر اساس نتایج این آزمایش به نظر می رسد که کشت کف جوی با تامین شرایط رشدی بهتر و مصرف کود کمپوست بقایای نیشکر با فراهمی عناصر غذایی و ذخیره رطوبت در خاک، باعث افزایش رشد و عملکرد دانه ذرت در منطقه شوشتر شده است.