طراحی لیگاندهای مهاری جدید آنزیم مونوامین اکسیدازA- جهت استفاده در کنترل افسردگی و اختلالات روانی با استفاده از ابزارهای بیوانفورماتیک

آنزیم مونوآمین اکسیداز (MAO-A) A و مهارکننده های MAO-B در درمان برخی از بیماری های سیستم عصبی نقش دارند و بیان ژن های سیتوکین های مرتبط با التهاب و بیماری های مختلف را تنظیم می کنند.

پس از انتخاب ترکیب مرجع بازدارنده MAO-A با کمک ابزارهای بیوانفورماتیکی مانند ZINC15 و ZINCPHARMER برای جستجوی مجازی از طریق خواص ساختاری و فارماکوفریک ترکیب بازدارنده مرجع، چندین لیگاند جدید به دست آمد. سپس مقایسه بین لیگاندها با فرآیند اتصال MAO-A انجام شد و لیگاندهای برتر منتخب از نظر سمیت، آلرژی، سمیت و پیش بینی ADME با ابزارهایی مانند molsoft، PKCSM، way2drug swiss MADE مورد بررسی قرار گرفتند.

در بین چهار لیگاند نهایی به دست آمده، LIG52 بالاترین برهمکنش را با باقیمانده های مختلف و با انرژی اتصال اتصال بالاتر (وینا امتیاز= 9/7-) نسبت به بقیه داشت و پس از آن LIG48 و LIG54 قرار گرفتند. در میان باقیمانده های موثر برهم کنش، Trp128، ASN125، و GLU492 به MAO-A در لیگاندهای برتر، مانند ترکیب مرجع، متصل شدند. آن ها همچنین توانایی مورد نظر برای تعامل با باقی مانده های درگیر در انتخاب بستر و فعالیت کاتالیزوری، مهار و اختلال در فعالیت MAO-A را داشتند.

لیگاندهای به دست آمده در این مطالعه توانستند برهمکنش های متفاوتی با تعداد مناسب پیوندهای قابل چرخش بر روی ویژگی های فیزیکوشیمیایی و جهت گیری فضایی در محل اتصال به MAO-A داشته باشند. علاوه بر این، نتایج به دست آمده از سرورهای مختلف که خواص مولکولی و شباهت دارویی سمیت و جذب متابولیسم، ترشح و آزادسازی ترکیبات لیگاند بازدارنده را بررسی کردند، به دست آمد. بنابراین می توان آن ها را پس از بررسی های بیشتر در شرایط آزمایشگاهی و بالینی به عنوان ترکیبات دارویی احتمالی در سیستم های بیولوژیکی در نظر گرفت.