مقایسه عملکرد جاذب‏ های اصلاح شده کربن فعال و آلومینا با محلول های هیدروکسیدی برای افزایش شدت جذب گاز کربن دی اکسید

در این پژوهش برای افزایش شدت جذب سطحی گاز کربن دی اکسید، جاذب های کربن فعال و آلومینای فعال با محلول های سدیم هیدروکسید و پتاسیم هیدروکسید اصلاح یافتند. تاثیر پارامترهای گوناگون عملیاتی از جمله مقدار جاذب، غلظت محلول هیدروکسیدی، دما و فشار بر فرایند جذب سطحی بررسی شد. نتیجه های آزمایش های جذب نشان داد که با کاهش دما و افزایش فشار، ظرفیت جذب  گاز کربن دی اکسید افزایش می یابد و شرایط بهینه جذب کربن دی اکسید مربوط به دمای 20 درجه سلسیوس، فشار 6 بار، مقدار 2 گرم جاذب و غلظت 30 درصد وزنی سدیم هیدروکسید و پتاسیم هیدروکسید می باشد. دراین شرایط عملیاتی، ظرفیت جذب کربن دی اکسید برای کربن فعال اصلاح شده با محلول های هیدروکسیدی سدیم و پتاسیم به ترتیب  برابر با 32/104 و 00/84 میلی گرم بر گرم جاذب به دست آمد که نشان دهنده افزایش 83 و 48 درصدی کربن فعال اصلاح یافته در مقایسه با کربن فعال اصلاح نیافته می باشد. این در حالی است که ظرفیت جذب کربن دی اکسید برای آلومینای فعال اصلاح شده با محلول های هیدروکسیدی سدیم و پتاسیم به ترتیب برابر با 70/146 و 84/130 میلی گرم بر گرم جاذب به دست آمد که نشان دهنده افزایش 65 و 47 درصدی آلومیناهای فعال اصلاح یافته در مقایسه با آلومینای فعال اصلاح نیافته می باشد. در حالت کلی جاذب آلومینای فعال اصلاح یافته در مقایسه با کربن فعال اصلاح یافته دارای ظرفیت جذب کربن دی اکسید بالاتری می باشد.