ارتباط وضعیت اقتصادی- اجتماعی با عوامل خطر رفتاری بیماری های غیرواگیر: یک مطالعه موردی از شمال ایران

هدف از مطالعه حاضر بررسی ارتباط وضعیت اقتصادی- اجتماعی با عوامل خطر رفتاری بیماری های غیرواگیر در یکی از شهرهای شمال ایران بود.

پژوهش حاضر یک پژوهش توصیفی- تحلیلی و مقطعی بود که در سال 1398 در شهرستان لنگرود انجام شد. در این مطالعه 906 نفر از خانوارهای روستایی و شهری با استفاده از روش نمونه گیری ترکیبی موردبررسی قرار گرفتند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه استاندارد «نظام مراقبت بیماری های غیرواگیر» بود. مواجهه خانوارها با عوامل خطر رفتاری بیماری های غیرواگیر (شامل تغذیه ناسالم، کم تحرکی و مصرف دخانیات) در گروه های مختلف اقتصادی-اجتماعی با استفاده از مدل های رگرسیون لجستیک در نرم افزار Stata موردبررسی و مقایسه قرار گرفت.

یافته ها: 

احتمال مصرف دخانیات در افراد بی سواد، زیردیپلم و دیپلم به ترتیب 1/5، 5/7 و 2/4 برابر بیشتر از افراد دارای تحصیلات دانشگاهی بود (05/0 P<؛2/4،5/7،1/5OR=) . احتمال رژیم غذاهای ناسالم در افراد چارک اول و دوم درآمدی (درآمد خیلی پایین و پایین) به طور معنی داری به ترتیب 4/3 و 6/2 برابر بیشتر از افراد چارک چهارم درآمدی (درآمد زیاد) بود (05/0 P<؛6/2،4/3OR=). همچنین احتمال تحرک فیزیکی ناکافی در افراد بازنشسته به ترتیب 7/2و 8/3 برابر بیشتر از شاغلین و افراد بیکار بود
(05/0 P<؛8/3،7/2OR=).

نتیجه گیری: 

نابرابری های اقتصادی-اجتماعی در سطح خرد (درون شهرستان) ارتباط معناداری با مواجهه خانوارها با عوامل خطر بیماری های غیرواگیر دارد. کاهش نابرابری های اقتصادی-اجتماعی در سطوح خرد باید به عنوان یک ابزار مناسب جهت کاهش نابرابری سلامت در سطوح کلان موردتوجه قرار گیرد.