نیازهای آموزشی خودمراقبتی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس: از دیدگاه کارشناسان و بیماران

 مقدمه:

 اجرای یک برنامه ی خودمراقبتی منسجم چند جانبه در بیماران مبتلا به بیماری مولتیپل اسکلروزیس (ام اس) بر اساس نیازهای آن ها، می تواند به ارتقاء سطح سلامت در این بیماران، کمک شایانی بنماید. مطالعه ی حاضر با هدف بررسی نیازهای آموزشی خودمراقبتی در بیماران مبتلا به ام اس بر اساس دیدگاه کارشناسان و بیماران انجام شد.

پژوهش حاضر یک مطالعه ی تحلیلی- مقطعی است که در سال 1399 در شهرستان نیشابور انجام شد. تعداد 100 شرکت کننده که به روش نمونه گیری غیر احتمالی انتخاب شده بودند، در این مطالعه شرکت کردند. برای جمع آوری اطلاعات از دو پرسش نامه ی محقق ساخته ی 22 آیتمی در طیف لیکرت، گردآوری شد. اعتبار محتوای گویه ها بر اساس شاخص Waltz و Basel معادل (0/79 < CVI) و پایایی ابزار از طریق آزمون مجدد، با ضریب همبستگی 0/89 تایید شد. پرسش نامه ها شامل دو بخش دموگرافیگ و بخش نیازهای آموزشی بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمارهای توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (Mann-Whitney و t-test)، انجام شد.

از نظر نوع و روش یادگیری، 52 نفر (86/7 درصد) از بیماران ترجیح می دادند مطالب آموزشی درباره ی خودمراقبتی را به صورت الکترونیک یاد بگیرند. از نظر کارشناسان، آموزش تمرینات بدنی مفید، بیشترین ضرورت را داشت، در حالی که از نقطه نظر بیماران، آموزش درمان های مکمل و طب سنتی دارای بیشترین ضرورت بود. مهم ترین نیاز آموزشی بیماران به نحوه ی فایق آمدن بر مشکلات جنسی بود در حالی که از نظر کارشناسان، آموزش نحوه ی برخورد با اختلالات روده ای و ادراری و مدیریت ضعف و خستگی ناشی از بیماری ضرورت بیشتری داشتند.

نتایج نشان داد حیطه و محتوای آموزش خودمراقبتی در بیماران مبتلا به ام اس، از نظر کارشناسان و بیماران متفاوت بود.