اثربخشی گروه درمانی وجودی بر افزایش صمیمیت و رضایت زناشویی در زنان افسرده متاهل
توقع مهم از الگوی ازدواج در جهان امروز این است که زوج ها به نیازهای یکدیگر به عشق، صمیمیت و عاطفه توجه کنند، بنابراین هدف از انجام این پژوهش تعیین اثربخشی گروه درمانی وجودی بر صمیمیت و رضایت زناشویی زنان افسرده متاهل بود.
روش پژوهش نیمه آزمایشی با گروه آزمایش و گروه گواه، طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری دو ماهه و جامعه آماری پژوشه را 56 زن افسرده مراجعه کننده به دو مرکز مشاوره و روانشناسی در مشهد در سال 1398 تشکیل دادند. از این جامعه 30 زن افسرده متاهل به شیوه هدفمند انتخاب و به شکل تصادفی 15 زن در هر یک از دو گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه صمیمیت زناشویی والکر و تامپسون (1983) و پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ، 1989؛ و همچنین برنامه مداخله بسته آموزشی-درمانی نظریه وجودی مدل فرانکل و یالوم در 8 جلسه 90 دقیقه ای گروهی به گروه آزمایش آموزش داده شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس مختلط با اندازه گیری مکرر تحلیل شد.
یافته ها:
نتایج حاکی از تاثیر درمان وجودی بر صمیمیت زناشویی و رضایت زناشویی بود و صمیمیت زناشویی و رضایت زناشویی در گروه آزمایش در مرحله پس آزمون افزایش داشته و این افزایش در مرحله پیگیری نیز پایدار نشان می دهد (05/0> p)؛ ولی در گروه گواه تغییری مشاهده نمی شود (05/0 <p).
نتیجه گیری:
با توجه به یافته های پژوهش می توان از درمان وجودی به شیوه گروهی در جهت بهبود صمیمیت و رضایت زناشویی استفاده نمود و این مطالعه، کارایی و اثربخشی گروه درمانی وجودی بر سطح سلامت روان افراد شرکت کننده را افزایش داد که گامی مثبت در بهبود سلامت روان است.
صمیمیت ، رضایت ، زناشویی ، درمان وجودی
پرداخت حق اشتراک به معنای پذیرش "شرایط خدمات" پایگاه مگیران از سوی شماست.
اگر عضو مگیران هستید:
اگر مقاله ای از شما در مگیران نمایه شده، برای استفاده از اعتبار اهدایی سامانه نویسندگان با ایمیل منتشرشده ثبت نام کنید. ثبت نام
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.