اعتیاد به تلفن هوشمند و ارتباط آن با احساس تنهایی، ترس از در حاشیه ماندن و عملکرد تحصیلی در بین دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی ارومیه

گوشی های هوشمند علی رغم کاربرد فراوانی که در بین عموم دارد دارای عوارضی است که می تواند منجر به مشکلات جبران ناپذیری شود. بررسی ارتباط اعتیاد به گوشی هوشمند با احساس تنهایی، ترس از در حاشیه ماندن (فومو) و عملکرد تحصیلی دانشجویان همواره موردتوجه مطالعات بوده است. این مطالعه باهدف تعیین ارتباط اعتیاد به تلفن هوشمند با احساس تنهایی، فومو و عملکرد تحصیلی در بین دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی ارومیه در سال 1400 انجام شد.

در این مطالعه توصیفی و همبستگی، 230 دانشجوی به صورت نمونه گیری طبقه ای وارد مطالعه شدند. معیارهای ورود شامل دانشجویان دارای گوشی هوشمند و تمایل به شرکت در مطالعه بود. داده های از طریق پرسشنامه های عملکرد تحصیلی فام و تیلور، احساس تنهایی راسل، پرسشنامه در حاشیه ماندن پرزیبلسکی و اعتیاد به تلفن هوشمند وون جمع آوری گردید. جهت تحلیل داده ها از آزمون های آمار استنباطی: کای اسکویر و ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن استفاده شد. مقدار p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.

نحوه استفاده از گوشی همراه در دانشجویان مطالعه حاضر 100 (5/43درصد) دانشجو برای مصرف درسی و آموزشی استفاده کرده و 130 (5/56درصد) دانشجو برای مصرف غیردرسی و غیر آموزشی بوده است. میانگین نمره اعتیاد به گوشی هوشمند دانشجویان متوسط به بالا، احساس تنهایی دانشجویان متوسط، نمره فوموی دانشجویان در حیطه متوسط به بالا و نمره عملکرد تحصیلی دانشجویان در حیطه متوسط بود. همبستگی بین نمره اعتیاد به تلفن هوشمند با متغیرهای احساس تنهایی و فومو معنی دار و مستقیم و با عملکرد تحصیلی ارتباط معنی دار و معکوس بودند (05/0>P).

در مطالعه حاضر، ارتباط بین متغیرهای اعتیاد به گوشی هوشمند و احساس تنهایی و فومو معنادار و مستقیم و ارتباط بین اعتیاد به گوشی هوشمند و عملکرد تحصیلی ارتباط معنادار و معکوس بود. مدیران بهداشت و درمان باید با اتخاذ استراتژی های عملی فومو و احساس تنهایی دانشجویان را کاهش داده و عملکرد تحصیلی آنان را بهبود بخشند تا دانشجویان را در تلاش برای ترک اعتیاد به گوشی هوشمند یاری دهند. برگزاری کلاس های آموزش مهارت های خودمدیریتی، نگهداشتن دانشجویان در یک برنامه زمان بندی شده، خاموش کردن اعلان های گوشی هوشمند، تشویق دانشجویان به فعالیت های ورزشی، و شرکت در فعالیت های گروهی و خانوادگی کمک کننده خواهد بود.