پیامدهای اقتصادی- زیست‏ محیطی اصلاح یارانه ‏های سوخت‏ فسیلی با استفاده از مدل RICE در کشورهای منطقه ‏ی خاورمیانه و شمال آفریقا تا افق زمانی 2100

دمای زمین در طول 100 سال گذشته 0.7 درجه سانتیگراد (درجه سانتیگراد) افزایش یافته است و انتظار می‏رود میانگین دمای جهانی تا سال 2100 بین 1.8 تا 6.4 درجه سانتیگراد افزایش یابد. مجمع بین‏دولتی تغییرات آب و هوا (IPCC) پیش‏بینی می‏کند که تغییرات آب و هوا به ویژه افزایش دما باعث ایجاد چالش‏هایی برای منطقه‏ی منا در طول قرن21 خواهد شد. در نتیجه، هدف این مطالعه ارزیابی تاثیر سیاست های حذف یا اصلاح یارانه های سوخت های فسیلی به منظور کاهش گرمایش جهانی، و همچنین تاثیر اجرای این سیاست ها بر متغیرهای اقتصادی (تولیدناخالص‏داخلی، مصرف، انباشت سرمایه، اشتغال و اثرات زیست‏محیطی) در منطقه‏ی منا تا افق زمانی (2100) می‏باشد. برای این منظور از مدل یکپارچه‏ی پویای منطقه‏ای آب و هوایی و اقتصادی (RICE)؛ استفاده شده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که در بلندمدت (تا پایان قرن‏21) اگر هیچ سیاستی برای جلوگیری از افزایش دما اعمال نشود و همچنان اختصاص یارانه بر کربن ادامه داشته باشد، میانگین دمای جهانی تا 74/4 درجه سلسیوس و در صورتی که سیاست حذف یارانه‏های سوخت‏ فسیلی اعمال شود، میانگین دمای جهانی تا 49/4 درجه سلسیوس و در صورت اجرای سیاست اصلاح یارانه‏های سوخت‏ فسیلی (وضع قیمت بر کربن) میانگین دمای جهانی تا 24/4 درجه سلسیوس افزایش خواهد یافت. به طور کلی، وضع مالیات بر کربن در منطقه منا میانگین افزایش دمای جهان را 0.5 درجه سانتیگراد در مقایسه با سایر سناریوها کاهش می دهد.