معرفی «دیوان عمر» سروده مولانا سربازی

همه میراث مکتوب زبان فارسی مدیون اندیشمندانی است که با تفکری خلاق، ذهنی پویا و همتی والا به آفرینش شاهکارهای علمی و ادبی پرداخته اند تا همواره این زبان را برای مخاطبان، گیرا و زنده جلوه گر نمایند؛ بنابراین واکاوی و حراست از این دستاوردهای علمی و میراث ادبی که جزو گنجینه های ارزشمند فرهنگی ایران و نمایانگر عظمت، نفوذ و غنای زبان فارسی هستند ضرورتی اساسی است.مولانا محمدعمر سربازی یکی از شخصیت های فرهنگی و ادبی معاصر بلوچستان است که قریب به صد اثر از خود به یادگار گذاشته است. دیوان عمر شاخص ترین اثر ادبی عرفانی چاپ شده از تراوشات فکری اوست که تاکنون در مراکز دانشگاهی و پژوهشی ناشناخته مانده است. اشعار دیوان عمر در قالب های مثنوی، قصیده و عموما غزل با مضامینی همچون وصف، مدح، عشق و مناجات است. نگارندگان در این پژوهش می کوشند ضمن معرفی مولانا سربازی و دیوان وی به بررسی متن شناسانه و تحلیل نکات بارز کلام او بپردازند. بررسی کلام سربازی نشان دهنده آن است که غالب مضامین اشعار وی اظهار عشق حقیقی و مطلق به خداوند بوده است؛ نیز علاقه و دلبستگی خاصی به شاعران پیشین ازجمله سنایی، عطار، مولوی، حافظ و اقبال لاهوری داشته و در سروده هایش از آن ها تاثیر پذیرفته است.