بررسی متن شناسی قرابادین صالحی از منظر آموزش پزشکی

 به علم ترکیب داروهای مفرده و ساخت فرآورده جدید قرابادین می‌گویند. علت اصلی پدیدآمدن قرابادین‌ها عدم درمان برخی بیماری‌ها توسط داروی مفرده، جلوگیری از عوارض جانبی برخی داروها و تاثیر بیشتر دارو بوده است. با وجود اهمیت قرابادین‌ها در طب، بررسی تحلیلی محتوای کتب مربوط به آن‌ها کمتر مورد توجه قرار گرفته است. یکی از زوایای پنهانی که در بررسی آن‌ها باید مورد توجه قرار گیرد، مبحث آموزش پزشکی می‌باشد. یکی از شاخص‌ترین قرابادین‌ها که از منظر آموزش پزشکی قابل بررسی و تطبیق با اصول نوین آموزش پزشکی می‌باشد، قرابادین صالحی نوشته صالح بن محمد بن محمد صالح قاینی هروی پزشک و داروساز ایرانی قرن دوازدهم (ق.) است که در سال1180 ق. تالیف و در این مطالعه به بررسی و تحلیل محتوای آن پرداخته شده است.

 این پژوهش به شیوه توصیفی تحلیلی و با رویکرد آموزش پزشکی و با روش کتابخانه‌ای مورد بررسی قرار گرفته است. کتاب، مقاله و نسخ خطی از جمله ابزارهایی هستند که برای جمع‌آوری اطلاعات در این پژوهش مورد استفاده ‌قرار گرفتند. همچنین با جستجو در پایگاه‌های اطلاعاتی خارجی همچون Scopus، Pub Med، Web of Science، Google Scholer و پایگاه‌های اطلاعاتی داخلی، مانند نورمگز، مگیران، SID اطلاعات لازم جهت تدوین مقاله جمع‌آوری شد.

ملاحظات اخلاقی: 

صداقت و امانتداری در ارایه گزارش و انتشار مطالب رعایت گردید و نقل قول‌ها با ذکر منبع مورد استفاده صورت گرفت.

یافته‌ها: 

قرابادین صالحی دارای برنامه آموزشی شامل هدف، محتوا و روش‌های آموزش می‌باشد. نویسنده در مقدمه به طور غیر مستقیم هدف از تالیف کتاب را کاملا منطبق بر نیازهای روز جامعه توضیح می‌دهد، سپس محتوای متناسب با اهداف پیش‌بینی‌شده را ارایه داده و از طریق روش‌هایی چون حل مساله و استدلال بالینی در قالب حکایت به آموزش تجربه‌های خود به مخاطبین می‌پردازد. این حکایت‌ها از بعد تحقیق و پژوهش دارای اهمیت می‌باشند.

نتیجه‌گیری:

 در دوران تمدن اسلامی قرابادین‌های متعددی نگارش یافته‌اند. قرابادین صالحی با بسیاری از اصول و مبانی آموزش پزشکی قابل تطبیق است. قرابادین صالحی: 1 دارای برنامه آموزشی شامل هدف، محتوا و روش‌های آموزش می‌باشد؛ 2 با دید آموزش جامعه‌نگر نوشته شده ‌است؛ 3 از روش‌های آموزشی چون استدلال بالینی و حل مساله در آموزش استفاده نموده است.