ضمانت اجرای کیفری در صیانت از امر به معروف و نهی از منکر در قوانین جمهوری اسلامی ایران

امر به معروف و نهی از منکر یکی از ارزش‎های اساسی و بنیادی جامعه است که از مهم‎ترین مظاهر جمهوریت و اسلامیت نظام بوده و نیازمند صیانت، ارتقا و شیوع روزافزون در جامعه است و ضامنی جهت سالم‎ماندن جامعه و تثبیت ارزش‎ها و زوال ناهنجاری‎ها در سایه مشارکت فعال و عمومی است. این ارزش اساسی با لحاظ ضوابط به کارگیری ضمانت‎های اجرایی بایستی صیانت شود که یکی از این ضمانت‎ها مداخله کیفری حکومت در صیانت از آن است. مراد از صیانت، مشخصا تقویت عواملی است که به افراد جامعه انگیزش یا الزام جهت اجرای این فریضه می‎بخشد و زدودن موانع ساختاری و انسانی(مواجهه منفی ناشی از فعل یا ترک فعل) از پیش روی اجرای این فریضه است. بر این اساس، در رابطه تعاملی سه‎گانه بین آمر به معروف و ناهی از منکر، مخاطب و اشخاص ثالث ذی‎ربط بر حسب حق و تکلیف‎شان می‎توان فعل و ترک فعل تعریف نمود و ضمانت اجرایی کیفری نیز معین نمود. روش تحقیق در این مقاله توصیفی تحلیلی بوده و با مراجعه به منابع کتاب‎خانه‎ای انجام یافته است.