بررسی قابلیت مناطق بیابانی اردکان به منظور دفع پسماند صنایع با استفاده از روش سلسله مراتبی

با رشد جمعیت و گسترش شهرنشینی و به دنبال آن پیشرفت سریع صنعت، یکی از مهم ترین موضوعاتی که در کنار مسایل و مشکلاتی محیط زیستی مدیران شهری را به خود مشغول ساخته است، مدیریت بهینه پسماندهای صنعتی می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی قابلیت مناطق بیابانی به منظور دفع پسماند صنایع شهرستان اردکان است که در سال 1399 انجام شد. برای رسیدن به این هدف از روش تحلیل سلسله مراتبی استفاده شد. معیارهای انتخابی شامل ویژگی های خاک شناسی شامل درصد رس و درصد شن، زمین شناسی، کاربری اراضی، تراکم جمعیت، فاصله از منابع آب، فاصله از نواحی چهارگانه محیط زیستی، فاصله از آبراهه، فاصله از جاده، سطح آب زیرزمینی، شیب و فاصله از گسل بود. پرسشنامه توسط 30 خبره تکمیل شد و از نرم افزار اکسپرت چویس استفاده شد. بعد از تعیین وزن معیارها، با استفاده از نرم افزار Arc GIS همپوشانی فازی لایه ها انجام شد. نتایج نشان داد که کاربری اراضی بیشترین وزن و سهم را در ارزیابی قابلیت اراضی جهت دفع پسماند دارد  وبه دنبال آن، معیار شیب، فاصله از منابع آب تراکم جمعیت و سطح تراز آب و خاک شناسی به ترتیب بیشترین وزن ها را به خود اختصاص داده اند. در نهایت، نقشه قابلیت اراضی به پنج کلاس تقسیم شد. قسمتی از مناطق در غرب، محدوه کوچکی از مرکز و بخشی نواحی شرقی در مجموع به مساحت 769/21 کیلومتر مربع دارای بهترین پتانسیل جهت دفع پسماند می باشد که حدود 6 درصد از کل مساحت شهرستان اردکان را شامل می شود. نتایج نشان داد ویژگی های خاص مناطق بیابانی مانند اراضی با پوشش ضیعف و بایر مهمترین ویژگی این مناطق در زمینه قابلیت دفع پسماند است و روش تحلیل سلسله مراتبی توام با همپوشانی فازی می تواند مناطق مناسب برای دفع پسماند را در حد قابل قبول مشخص کند.