اثر سطوح مختلف پروبیوتیک پروتکسین بر شاخص های رشد و بازماندگی بچه ماهیان کپور علفخوار (Ctenopharingodon idella)

کاربرد پروبیوتیک ها به عنوان یکی از روش های افزایش رشد و تولید ماهیان از پتانسیل بالایی برخوردار است.این پژوهش با هدف ارزیابی تاثیر پروبیوتیک پروتکسین بر رشد و بقای بچه ماهیان کپور علفخوار انجام شد. آزمایش به صورت طرح کاملا تصادفی در قالب 4 تیمار با 3 تکرار و 360 قطعه بچه ماهی با میانگین وزن اولیه 221/0±62/0 گرم به مدت 60 روز صورت پذیرفت. پروبیوتیک پروتکسین در سه سطح مختلف 105×1، 105 ×2 و  105×3 واحد کلنی ساز در میلی لیتر هر 4 روز یک بار به آب آکواریوم ها اضافه شد و برای تیمار شاهد از پروبیوتیک استفاده نشد. نرخ تغذیه بر اساس 5 درصد وزن بدن و 3 نوبت در روز انجام شد. بر اساس نتایج به دست آمده، هر سه تیمار آزمایشی افزایش معنی داری (05/0<P) از نظر میانگین وزن نهایی، درصد افزایش وزن، نرخ رشد ویژه و کارایی تبدیل غذا با تیمار شاهد نشان دادند. بالاترین میانگین وزن نهایی (12/0±9/3)، درصد افزایش وزن (1/13±7/520) ، نرخ رشد ویژه (04/0±3/0 درصد روزانه) و کارایی تبدیل غذا (3/16±79/6 گرم بر مترمکعب) مربوط به تیمار با سطح پروبیوتیکی 105×3 واحد کلنی ساز در میلی لیتر بود. از نظر ضریب تبدیل غذایی هر سه تیمار آزمایشی اختلاف معنی داری (05/0<P) با تیمار شاهد نشان دادند و بهترین ضریب تبدیل غذایی (04/0±2/1) مربوط به تیمار با سطح پروبیوتیکی105×3 واحد کلنی ساز در میلی لیتر بود. همچنین بیشترین درصد بازماندگی (100 درصد) در تیمار با سطح پروبیوتیکی 105×3 واحد کلنی ساز در میلی لیتر به دست آمد. نتایج این پژوهش نشان داد که پروبیوتیک پروتکسین بر ارتقاء عملکرد رشد و بقا در بچه ماهیان کپور علفخوار تاثیرگذار بوده و بهترین دز موثر آن سطح پروبیوتیکی105×3 واحد کلنی ساز در میلی لیتر است.