نقش کانون کنترل سلامت و اضطراب مرگ در پیش بینی رفتارهای خودمراقبتی مرتبط با کووید-19 در دانشجویان

بیماری کروناویروس 2019، بیماری ای عفونی است که بر اثر کروناویروس سندرم حادتنفسی 2(SARS-CoV-2) ایجاد می گردد. شیوع این ویروس، اثرات گوناگونی را بر افراد مختلف جامعه برجای گذاشته است. در این میان برخی افراد میزان بیشتری از رفتارهای خودمراقبتی را نشان می دهند که می تواند به دلایل گوناگونی اشاره داشته باشد. هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش کانون کنترل سلامت و اضطراب مرگ در پیش بینی رفتارهای خودمراقبتی مرتبط با کرونا در دانشجویان شهر تهران بود.

مواد و روش ها:

 پژوهش حاضر توصیفی همبستگی به شیوه ی پیش بینی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه ی دانشجویان شهر تهران در سال تحصیلی 1400-1401 بودند که از میان آن ها 478 نفر به شیوه ی نمونه گیری در دسترس، برای نمونه ی پژوهشی انتخاب شدند و با مقیاس کانون کنترل سلامت (1978) و اضطراب مرگ (1970) به صورت اینترنتی و از طریق شبکه های اجتماعی مورد ارزیابی قرار گرفتند. سپس داده های حاصل با استفاده از روش همبستگی پیرسون و  رگرسیون گام به گام ، از طریق نسخه 26 بسته ی آماری برای علوم اجتماعی تجزیه و تحلیل شدند.

یافته ها: 

نتایج نشان داد بین کانون کنترل درونی، کانون کنترل مربوط به افراد موثر و اضطراب مرگ با رفتارهای خودمراقبتی رابطه ی مثبت و معنادار (01/0 <p) و بین کانون کنترل مربوط به شانس و رفتارهای خودمراقبتی رابطه ی منفی و معنادار (05/0 <p) وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که متغیرهای پژوهش تنها قادر به تبیین و پیش بینی 14 درصد از واریانس رفتارهای خودمراقبتی دانشجویان شهر تهران هستند.

نتیجه گیری:

به طورکلی یافته های این پژوهش موید نقش برجسته تر کانون کنترل مربوط به افراد موثر در پیش بینی رفتارهای خودمراقبتی مرتبط با کرونا در دانشجویان بود.