بررسی رابطه دینداری و نگرش های مذهبی با گرایش به تقلب در امتحان بین دانشجویان

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه دینداری و نگرش های مذهبی با گرایش به تقلب در امتحان بین دانشجویان است. این پژوهش از نوع تحقیقات توصیفی- همبستگی بوده و جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشکده علوم انسانی دانشگاه آزاد اسلامی (حدود پنج هزار نفر) واحد قم، مشغول به تحصیل در سال 1398 است. با استفاده از جدول مورگان، 360 دانشجو با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند و به پرسشنامه نگرش مذهبی براهنی، پرسشنامه دینداری گلارک و استارک و پرسشنامه گرایش به تقلب سواری (1391) پاسخ دادند. نتایج پژوهش نشان داد که دینداری و نگرش مذهبی با عدم گرایش به تقلب رابطه مثبت و معناداری دارد. همچنین زیرمقیاس های دینداری با عدم گرایش به تقلب رابطه منفی و معناداری دارند. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که هر دو متغیر دینداری و نگرش مذهبی توان پیش بینی گرایش به تقلب را داشته و از بین ابعاد دینداری، تنها بعد پیامدی توانست گرایش به تقلب را به صورت منفی پیش بینی کند. نتایج آزمون t مستقل نیز نشان داد که بین دختران و پسران از نظر میزان گرایش به تقلب تفاوت معنادار بوده و دختران دارای میانگین بالاتری هستند. براساس نتایج به دست آمده پیشنهاد می شود، با ارایه آموزش هایی در راستای افزایش باورها و آگاهی های دینی و نگرش مذهبی در دانشجویان، زمینه کاهش میزان تقلب در عرصه های تحصیلی فراهم آید.