مدل سازی حدی جداساز لغزشی سه گانه و بررسی اثر آن بر رفتار روسازه

جداسازهای لغزشی-قوسی از انواع شناخته شده این ابزار کنترل لرزه ای می باشند که مشاهده های مختلف نشان از نقش موثر آن ها در کاهش خسارت های لرزه ای سازه ها داشته است. هرچند این ابزار در سطوح مختلف لرزه ای عملکرد سازه را به صورت قابل ملاحظه ای ارتقا می دهند، اما وجود عدم قطعیت ها در رفتار حدی این جداساز در زلزله هایی با دوره بازگشت طولانی، توجه محققین را در سال های اخیر به مدل سازی رفتار حدی آن ها جلب نموده است. با رسیدن جداساز به ظرفیت جابجایی خود، قطعه های لغزنده به لبه کناری صفحه های لغزش برخورد نموده و عملکرد سازه تحت تاثیر این شرایط خاص قرار می گیرد. در مطالعه حاضر پس از پیاده سازی معادله های حاکم بر رفتار این جداسازها، اقدام به مدل سازی ریاضی رفتار حدی و بررسی اثر آن بر پاسخ دینامیکی روسازه شده است. در این راستا، با طراحی و مدل سازی یک سازه نمونه، پاسخ دینامیکی آن در سطوح مختلف شتاب چندین زلزله بررسی گردیده است. نتایج نشان داده اند که حالت حدی برخورد تحت شتاب نگاشت های موردمطالعه به طور میانگین زمانی به وقوع می پیوندد که شتاب زمین به حدود 1/25 برابر شتاب بیشینه زلزله مورد انتظار (MCE) رسیده باشد. در این مرحله و پیش از وقوع برخورد، متوسط نیروی برش پایه حدود 0/48 وزن روسازه و بیشینه تغییرمکان نسبی میان طبقه ای برابر 0/38 درصد مشاهده شده است. با افزایش سطح شتاب، میزان برش پایه افزایش می یابد تا سطحی که رفتار روسازه وارد حوزه رفتار غیرخطی می گردد. با انجام تحلیل ها بر روی مدلی بدون رفتار حدی و مقایسه نتایج دو مدل، ضرایبی برای تبدیل نتایج حاصل از مدل غیرحدی به حدی ارایه گردیده است.