اثر آبیاری جویچه ای یک در میان ثابت و متغیر بر تغییرات شوری، فسفر و پتاسیم خاک در اراضی زیرکشت نیشکر

بخش کشاورزی بزرگترین مصرف کننده آب است. بهبود روش‌های آبیاری راهکار مناسبی جهت افزایش کارآیی پایین مصرف آب در مزارع و در نتیجه، کاهش بحران آب در مناطق نیمه خشک می‌باشد. با توجه به مصرف بالای آب در مزارع نیشکر و همچنین کمبود و افت کیفیت آب رودخانه‌ها، این پژوهش جهت بررسی تاثیر روش‌های آبیاری کامل (مرسوم)، آبیاری جویچه‌ای یک در میان ثابت و متغیر بر توزیع شوری و غلظت عناصر فسفر و پتاسیم در محل کف، میانه و بالای پشته در ابتدا، وسط و انتهای جویچه، به‌ صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد. نتایج نشان داد روش کم‌آبیاری جویچه‌ای یک در میان ثابت بیشترین تاثیر را بر تغییرات شوری خاک داشته و موجب کاهش شوری به میزان 9 درصد در مقایسه با روش آبیاری کامل گردید. از نظر تغییرات مکانی، کمترین میزان شوری در کف و ابتدای جویچه‌ها مشاهده شد. تغییر روش آبیاری از روش ثابت به یک درمیان تاثیرمعنی داری بر میزان فسفر قابل جذب نداشت. بیشترین مقدار فسفر در قسمت میانی پشته‌ها به میزان 47/2 میلی‌گرم در کیلوگرم گزارش گردید. تغییرات پتاسیم خاک مستقیما تحت تاثیر روش آبیاری قرار نداشت. اگرچه، بیشترین مقدار آن در کف جویچه‌ها مشاهده شد. به طور کلی، از نظر مقدار شوری و غلظت عناصر فسفر و پتاسیم، بالای پشته‌ها، در هر سه روش آبیاری، محل مناسبی برای کشت گیاه نخواهد بود. با توجه به برتری روش‌های کم آبیاری به ویژه جویچه‌ای یک در میان ثابت، در افزایش کارآیی مصرف آب، استفاده از آنها به جای روش مرسوم توصیه می‌گردد.