بررسی کیفیت آب زیرزمینی دشت بردسیر با استفاده از شاخص کیفی CCME-WQI

شاخص کیفیت آب بخش اساسی سیستم مدیریت منابع آب است که از آن به عنوان مقیاس عددی برای ارزیابی و طبقه بندی کیفیت آب برای مصارف مختلف استفاده می شود. پژوهش حاضر متمرکز بر کاربرد شاخص های کیفیت آب Water Quality Index (WQI) و Canadian Council of Ministers of the Environment Water (CCME) جهت بررسی کیفیت آب زیرزمینی دشت بردسیر برای مصارف آشامیدنی و کشاورزی مطابق استانداردهای Food and Agricultural Organization (FAO) ،World Health Organization (WHO) و Bureau of Indian Standards (BIS) انجام شده است. در این پژوهش20 چاه نمونه برداری برای دوسال آبی (98-1396) نمونه برداری گردید. پارامترهای کیفی مورد بررسی در این مطالعه عبارتند از (EC, HCO3-, Ca2+, Mg2+, Na+, TDS, TH, SO42-, Cl-, pH) می باشند. نمونه ی آب زیرزمینی در هر شاخص به پنج طبقه از عالی تا غیرقابل آشامیدن طبقه بندی شدند. طبق نتایج بدست آمده در سال (97-1396) میانگین شاخص WQI مطابق استاندارد WHO برابر با 027/6 و طبق استاندارد FAO برابر با 261/2 برآورد گردید؛ همچنین میانگین نتایج شاخص CCME طبق استاندارد FAO برابر با 186/79 و طبق استاندارد BIS برابر 429/64 برآورد گردید. بر همین اساس نتایج بدست آمده در سال (98-1397) نشان می دهد شاخص WQI طبق استاندارد WHOبرابر با 905/6 و طبق استاندارد FAO برابر با130/3 محاسبه گردید؛ همچنین میانگین نتایج شاخص CCME طبق استاندارد FAO برابر با 966/81 و طبق استاندارد BIS برابر با 297/64 محاسبه گردید. بطور کلی نتایج بیانگر آن است که در شاخص WQI طبق استاندارد WHO, FAO کیفیت آب زیرزمینی تمام چاه های نمونه برداری شده در طبقه عالی قرار گرفتند و در شاخص CCME طبق استاندارد FAO, BIS کیفیت آب زیرزمینی اکثر چاه ها در طبقه عالی قرار دارند و فقط تعداد کمی در طبقه غیر قابل آشامیدن هستند که در بخش نتایج بصورت کامل شرح داده شده است.