مقایسه عملکرد شناختی سالمندان تک زبانه و دو زبانه

اختلالات شناختی یکی از مشکلات رایج دوران سالمندی است،  از این روی پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر چند زبانگی بر عملکرد شناختی سالمندان انجام گرفته است.

 پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی، از نظر زمانی گذشته نگر و به لحاظ شیوه ی گردآوری داده ها به طرح علی_مقایسه ای تعلق دارد که  به شیوه ی میدانی جمع آوری گردید. جامعه آماری را  کلیه سالمندان (تک زبانه و دو زبانه) ساکن در خانه های سالمندان تشکیل می دادند که از بین آن ها نمونه ای شامل 60 نفر سالمند در نظر گرفته شد. ابزارهای اندازه گیری پژوهش نیز پرسشنامه وضعیت روان شناختی آزمون MMSE و پرسشنامه آزمون فراخنای حافظه فعال (WM) با تست اعداد معکوس (DBT)  بودند که بین افراد توزیع گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها در این پژوهش با توجه به سوالات و فرضیه ها از آ ماره های آمار توصیفی نظیر میانگین، انحراف معیار، فراوانی و درصد حداقل و حداکثر استفاده شده است. در سطح استنباطی از آزمون تحلیل واریانس تک متغیره استفاده شده است.

نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که بین عملکرد شناختی و مولفه های آن در گروه های مورد مقایسه تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین یافته ها نشان داد که بین فراخنای حافظه در دو گروه ها تفاوت معناداری وجود دارد. به طور کلی میانگین عملکرد شناختی افراد دو زبانه از گروه افراد تک زبانه بیشتر بود.

. مطابق یافته های پژوهش، فعالیت های ذهنی از جمله یادگیری زبان دوم تاثیر مثبتی بر عملکرد شناختی دارد و می تواند باعث کاهش بیماری آلزایمر در افراد دو زبانه یا چند زبانه شود چراکه یادگیری زبان، منجر به رشد مهارت های زبانی می شود که نتیجه آن افزایش اطلاعات عمومی و عملکرد مغزی است و دو زبانگی منجر به ارتباط معنایی قوی تری با محیط پیرامون می شود. مواجهه با دو زبان به مقایسه ویژگی های نحوی و گرامری متفاوتی خواهد شد که به درک بیشتری از محیط می انجامد. گسترش زبان آموزی در سالهای جوانی و کودکی و استفاده مکرر از آن در کشور می تواند برنامه مقابله ای خوبی جهت پیشگری از الزایمر در جمعیت سالمندی باشد