بررسی مولفه های اگزیستانسیالیستی در من گنجشک نیستم و رساله درباره نادر فارابی از مصطفی مستور

اگزیستانسیالیسم  مکتبی فلسفی است که بیشتر در آثار ادبی، ازجمله رمان و نمایشنامه نمود پیدا کرده است. این مکتب نخستین بار در قرن نوزدهم در آلمان توسط کی یرکگور  پایه گذاری شد و سپس به فرانسه راه یافت و ژان پل سارتر  آن را اشاعه داد. اصل این مکتب مبنی بر آزادی مطلق انسان و حذف واجب الوجود است؛ بدین گونه که انسان را مسیول سرنوشت خویش می داند. این مکتب هم چون بسیاری از جریان های فکری دیگر به ایران و آثار نویسندگان ایرانی نیز راه یافت. یکی از نویسندگان معاصری که می توان رگه های این مکتب را در آثار وی بررسی کرد، مصطفی مستور است. این پژوهش نخست به مباحث نظری درباره مکتب اگزیستانسیالیسم و تاثیر آن در ادبیات فارسی و هم چنین به مولفه های آن، سپس به بررسی و تحلیل آن مولفه ها در دو اثر از آثار مصطفی مستور می پردازد. هم چنین روشن می سازد که این مکتب فلسفی به دلیل تاکید بر «انسان» از پرکاربردترین مکتب های فلسفی در ادبیات است. شخصیت های داستانی مصطفی مستور افرادی سرخورده و منزوی و رهاشده هستند، افرادی که در تمامی آثار مربوط به این مکتب فلسفی مشترک اند و از همان ویژگی هایی برخوردار هستند که در شاهکارهای ادبی مکتب اگزیستانسیالیسم وجود دارند.