بررسی فقهی سرمایه گذاری خارجی و محیط زیست و مناسبات حقوقی آن ها با یکدیگر

با توجه به جامعیت دین اسلام و ظرفیت احکام دینی و فقهی در خصوص امکان صدور احکام متناسب و با تاثیرپذیری از مقتضیات زمان و مکان در زمینه مسایل مورد نیاز جامعه و حتی مسایل مستحدثه و انطباق احکام دینی امروزه ضروری است. موضوع سرمایه گذاری خارجی بیش از پیش مورد مطالعه قرار گیرد؛ به همین دلیل در این پژوهش تلاش و هدف این است تا در حد امکان که به جایز بودن فعالیت سرمایه گذاری خارجی و عدم تخریب محیط زیست با توجه به قواعد فقهی و اسلامی استناد می شود؛ به تاثیر سرمایه گذاری خارجی در تخریب محیط زیست که با اصول فقهی و دینی کشور ما مخالف است نیز پرداخته شود؛ بنابراین ضرورت انجام این تحقیق نیز ارایه راهکارهای حقوقی لازم برای کاهش و عدم اثرات منفی سرمایه گذاری خارجی بر محیط زیست است تا از این طریق گامی موثر در جهت مدیریت سرمایه گذاری خارجی با حفظ ملاحظات زیست محیطی برداشته شود.

پژوهش حاضر به روش توصیفی- تحلیلی انجام شده است.

با توجه به اهمیت سرمایه های خارجی و تاثیر آن بر وضعیت محیط زیست در دهه های اخیر بر آن شدیم، ابتدا موضع شریعت اسلام در مورد سرمایه گذاری خارجی و همچنین تحولات حادث در محیط زیست با استناد به منابع فقهی مورد مداقه قرار دهیم و سپس تاثیر سرمایه گذاری خارجی را در تخریب محیط زیست و راهکارهای پیشنهادی مورد تبیین و تحلیل حقوقی قرار دهیم تا از این طریق گامی موثر در جهت تعادل حفظ محیط زیست و جریان سرمایه گذاری خارجی با توجه به مبانی فقهی و حقوقی برای کشورمان برداشته شود.