تاثیر آموزش مبتنی بر تعهد و پذیرش بر سطح قند خون ناشتا و کیفیت زندگی وابسته به سلامت در زنان مبتلا به دیابت نوع II

هدف این پژوهش تعیین میزان اثربخشی آموزش مبتنی بر تعهد و پذیرش بر سطح قند خون و کیفیت زندگی وابسته به سلامت  در زنان مبتلا به دیابت نوع II بود. جامعه آماری، شامل کلیه زنان دیابتی مراجعه کننده به بخش غدد بیمارستان امام حسین (ع)  واقع در شهر تهران در پاییز 1400 بودند. روش پژوهش نیمه آزمایشی با پیش و پس آزمون و پیگیری، با گروه کنترل بود. روش نمونه گیری بصورت دردسترس (30 زن دیابتی) انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (n=15) و گواه (n=15) قرار گرفتند. مرحله پیش آزمون، مقیاس پرسشنامه کیفیت زندگی مشخصه دیابت و تست قند خون ناشتا انجام شد. سپس گروه آزمایش 8جلسه تحت آموزش قرار گرفتند و گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکردند و در پایان هر دو گروه تحت پس آزمون و دوره پیگیری (3 ماه) قرار گرفتند. تحلیل داده ها، برای متغیر کیفیت زندگی وابسته به سلامت ، از روش تحلیل کوواریانس تک متغیره و برای اندازه گیری قند خون ناشتا از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد. یافته ها نشان دادند بین دو گروه آزمایش وگواه، پس از اجرای آموزش تفاوت معناداری وجود دارد. بطوریکه، میانگین نمره کیفیت زندگی وابسته به سلامت  گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل افزایش و سطح قند خون ناشتا کاهش یافت) 001/0> .(P