بهینه سازی سطوح کود دامی و آبیاری بر عملکرد گل و بنه زعفران با استفاده از طرح مرکب مرکزی

این آزمایش با هدف بررسی اثر سطوح کود دامی و آبیاری بر عملکرد گل و بنه زعفران با استفاده از طرح مرکب مرکزی با 13 تیمار و دو تکرار در مزرعه پژوهشی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد در دو سال زراعی 97-1396 و 98-1397 اجرا شد. تیمارها شامل سطوح بالا و پایین کود دامی (به ترتیب صفر و 80 تن در هکتار) و سطوح بالا و پایین آبیاری (به ترتیب 120 و 50 درصد نیاز آبی زعفران) بود. نتایج نشان داد که اثر جزء خطی بر قطر بنه دختری و تعداد بنه دختری در گروه وزنی 8-4 گرم معنی دار (05/0≤p) شد. اثر جزء درجه دو بر تعداد گل، وزن تر گل، وزن خشک کلاله و قطر بنه دختری معنی دار (05/0≤p) بود. اثر متقابل دو عامل کود دامی و آبیاری تنها بر وزن خشک بنه های دختری معنی دار (01/0≤p) بود و عدم برازش در مورد هیچ کدام از صفات معنی دار نشد که این امر نشان دهنده برازش مطلوب مدل رگرسیون درجه دو کامل می باشد. بیشترین وزن خشک کلاله، وزن تر گل و تعداد گل مشاهده شده در تیمار 16 تن کود دامی و 5440 مترمکعب آبیاری در هکتار (به ترتیب با 65/0 و 75/27 گرم در مترمربع و 60 گل در مترمربع) به دست آمد. بالاترین وزن خشک بنه های دختری مشاهده شده در تیمار 32 تن کود دامی و 3200 مترمکعب آبیاری در هکتار (با 31/4463 گرم در مترمربع) به دست آمد. میزان بهینه مصرف کود دامی و آبیاری براساس سناریوی اقتصادی کاربرد 33/4693 مترمکعب آب در هکتار و 12/30 تن کود دامی در هکتار (با شاخص مطلوبیت 72/0) محاسبه شد.