تحلیل مقایسه ای نقش سازمان های مردم نهاد و حکومت های محلی در تحقق حکمرانی خوب منابع طبیعی

توجه به اهمیت توسعه و پذیرش نظریه حکمرانی خوب یک مدل ایده آل جهت توسعه پایدار است. حکمرانی خوب با فراهم کردن فضا برای فرآیندهای مشارکتی، بستر مناسبی برای تقویت جامعه مدنی در کنار دولت و بخش خصوصی در اداره کشورها به شمار می رود. در این میان، سازمان های مردم نهاد به عنوان بخش مهمی از جامعه مدنی، در تلاش اند تا حفره های دولت را در مناطق جغرافیایی پر کنند.در زمینه حکمرانی خوب بر مبانی شاخص های ارایه شده توسط کمیسیون اقتصادی در برگیرنده استفاده صحیح از منابع طبیعی است. در بحث سازمان های مردم نهاد، می توان به اهمیت آنها بعنوان یکی از بازیگران کلیدی برای تحقق حکمروایی خوب در چهارچوب ارتقای سرمایه اجتماعی اشاره کرد. پژوهش حاضر که از نوع توصیفی-مقایسه ای است، به بررسی مقایسه ای تحقق مولفه های حکمرانی خوب (با مولفه های پاسخگویی، شفافیت، مسیولیت پذیری و حاکمیت قانون) از طریق سازمان های مردم نهاد و حکومت های محلی در ایران پرداخته است. نتایج، نشان داد که سازمان های مردم نهاد در تحقق مولفه های حکمرانی خوب مطلوب تر از حکومت محلی عمل کرده اند و مولفه های حکمرانی خوب به شکل معناداری بر شاخص های کنترلی فقر، فساد و رفع تبعیض و نابرابری ارتباط دارند که این هدف عالی از مجرای کنشگری فعالانه سازمان های مردم نهاد قابل تحقق است.