معاضدت های قضایی، اطلاعاتی و پلیسی درمقابله با قاچاق انسان و مهاجران غیرقانونی با نگاهی به موافقت نامه های امنیتی ایران با سایرکشورها

جرایمی از قبیل قاچاق انسان و همچنین قاچاق مهاجران به منظور عبور غیرقانونی از مرزها، جرایمی فرامرزی و جهانی هستند. مقابله با این جرایم مستلزم همکاری و هماهنگی میان کشورها و به ویژه کشورهای هم مرز و مجاور می باشد. موافقتنامه های امنیتی منعقده بین کشورها گام مهمی در جهت مقابله با قاچاق انسان و مهاجران می باشد.این تحقیق با هدف مطالعه و یافتن راه های همکاری موثر کشورها در اجرایی کردن موافقتنامه های امنیتی در پرتو این گونه بزه می باشد؛ از جمله اینکه دو کشور باید روابط سیاسی کارآمد و بدون تنشی داشته باشند. روش توصیفی _تحلیلی که با مطالعه اسناد و موافقت نامه های امنیتی و متون کنوانسیون های بین المللی،سپس مقایسه تحلیلی مفاد این اسناد و نقاط قوت و ضعف هریک پرداخته شده است. یافته های بدست آمده نشان می دهدکه دولتها با پذیرش تعهد به جرم انگاری قاچاق انسان در کنوانسیون های مربوطه امکان برخورداری از یک رژیم ممنوعیت جهانی را مهیا کرده و در تلاش هستند تا به یک سیاست جنایی مشترکی دست یابند. همچنین همکاری دو کشور در راستای اجرا و اعمال موافقتنامه امنیتی مستلزم انعقاد برخی موافقت نامه های مکمل در این زمینه می باشد. نتایج پژوهش حاضر حاکی است که مبارزه موثر با جرم قاچاق انسان و قاچاق مهاجران به عنوان یکی از مصادیق جرایم سازمان یافته فراملی، مستلزم همکاری های فنی، آموزشی، تحقیقاتی، مرزی، پلیسی و اطلاعاتی بین کشورها می باشد و صرف انعقاد این موافقتنامه ها کفایت نمی کند و لازمه حسن اجرای این معاضدت ها در سطح بین المللی ؛ ایجاد روابط حسنه دیپلماتیک با کشورهای دیگر و همجوار می باشد.