بررسی فقهی و حقوقی ایجاد مرگ مغزی به عنوان اعدام در انگاره اثبات

آیین نامه نحوه اجرای احکام سلب حیات مصوب 1398 فرضیه اهدای عضو زندانیان محکوم به اعدام را به یک چالش فقهی حقوقی اجتماعی تبدیل کرده و باعث واکنش های متفاوت سلبی و ایجابی پیرامون این مساله شده است. تحقیق حاضر مدعی است که با پیش گذاردن این شیوه پیشنهادی و ابداعی بسیاری از ضرورت های علمی و اجتماعی موجود در این زمینه را پاسخگوست، لذا بر آن شدیم در این باره تحقیقی نسبتا جامع و کاملا نوین ارایه دهیم و طی آن به سوالات زیر بر اساس منابع مهم فقهی، حقوقی و به تبع پزشکی پاسخی درخور و حتی الامکان راهبردی داده باشیم: 1 بررسی جوانب مختلف فرضیه تصویب و تایید ایجاد مرگ مغزی به عنوان یکی از انواع روش های اعدام؛ 2 بررسی مبانی معرفت شناختی، جامعه شناختی و روان شناختی اسلام در مورد جواز یا عدم جواز اهدای عضو زندانی محکوم به ازهاق نفس؛ 3 بررسی دیدگاه موافقین و مخالفین حکم اهدا و پیوند عضو زندانیان محکوم به ازهاق نفس از طریق ایجاد مرگ مغزی.

این پژوهش به روش توصیفی تحلیلی می باشد که با استفاده از منابع کتابخانه ای و بر اساس استدلال های منطقی و معیارهای معتبر فقهی، حقوقی و پزشکی و بهره گیری از ابزار فیش برداری تهیه و تدوین گردیده است.

این پژوهش بر پایه اصول اخلاقی و امانتداری نگاشته شده است.یافته ها: یافته های این پژوهش حاکی از این می باشد که با کاوشی ناظر بر استدلال ها و استنباط های فقهی و حقوقی و مواد قانونی و پیشرفت های دانش پزشکی اثبات کردیم که: ایجاد مرگ مغزی به عنوان یکی از انواع اعدام حایز امکان های عقلی، علمی، منطقی و آزمایشگاهی می باشد، ولی در مورد امکان عملی آن باید رضایت شخص اعدامی و همچنین شرایط محیط ملی و بین المللی لحاظ شود.

با توجه به نتایج و ملاکات مورد نظر شارع در قبال اعدام حدی و قصاص نفس، از جمله نقش زمان و مکان در اعدام یا علن و خفا یا تقدم و تاخر عبرت آموزبودن یا بخشش، برابری و تناسب جرم (قتل) و جزا (صرف ازهاق نفس)، عدم آزار و اذیت زاید بر حکم و... می توان رای به چنین امکانی با روش های صحیح و مورد تایید جامعه پزشکی به  عنوان یک نوع اعدام که واجد بسیاری از این شرایط می باشد، در جهت رفع برخی اما و اگرها و تتمیم ماده قانونی فوق الذکر به خدمت گرفت.