تصمیم گیری بالینی در پرستاران ایرانی: مرور سیستماتیک

تصمیم گیری بالینی یکی از مهم ترین فرایندهایی است که همواره پرستاران برای مراقبت از بیماران استفاده می کنند. تصمیم های مناسب به بهبود کیفیت مراقبت، کاهش مدت زمان بیماری و ناتوانی، کاهش هزینه و استفاده بهینه از منابع کمک می نماید. لذا هدف این مطالعه مروری بر مطالعات انجام شده در زمینه تصمیم گیری بالینی پرستاران ایرانی و عوامل مرتبط است.

مطالعه حاضر مرور سیستماتیک بوده که در سال 1400 انجام شده است. در این مطالعه، مقالات منتشر شده بدون محدودیت زمانی در پایگاه های Magiran،Iran doc  ،SID، Science Direct، Pub med،Scopus،web of science،Google Scholar به دو زبان فارسی و انگلیسی مورد بررسی قرار گرفتند. به این منظور کلمات کلیدی تصمیم گیری بالینی و پرستار در منابع فارسی و clinical decision making ،nurse و Iran و معادلهای Mesh آن در مقالات انگلیسی با استفاده از عملکرهای OR و ANDمورد استفاده قرار گرفت. انجام پژوهش در ایران مهمترین معیار ورود به مطالعه بود بر این اساس از مجموع 144 مقاله مرتبط با  تصمیم گیری بالینی پرستاران در ایران پس از اعمال معیارهای ورود و خروج، 49 مقاله باقی ماند که با حذف موارد تکراری در نهایت 21 مقاله وارد مطالعه شد.جهت بررسی کیفیت مقالات از ابزار STROBE استفاده شد.

از مجموع 144مقاله بدست آمده اولیه، 21 مقاله مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تجزیه و تحلیل 21 مقاله نشان داد که مشارکت در تصمیم گیری بالینی پرستاران در حد متوسط می باشد و تصمیم گیری انها از نوع تحلیلی شهودی می باشد پرستاران با سن بالاتر، سابقه کاری بیشتر و استخدام های رسمی و  پیمانی، تصمیم گیری بالینی بهتری داشتند.   همچنین ارتباط آماری  مثبت معنا دار بین تصمیم گیری بالینی با متغیرهای خود کارآمدی، نوع سبک تفکر و هوش هیجانی گزارش شده است.

 جهت ارتقاء کیفیت پرستاری مسیولین نظام سلامت  باید در بکارگیری و چیدمان پرستاران،  به  نوع  تصمیم گیری،  وضعیت هوش هیجانی، خودکارآمدی و  نوع تفکر آنها توجه نمایند . بعلاوه مدیران پرستاری برای بخش ها و سمت هایی که نیاز به تصمیم گیری بالینی بیشتر و بهتر است، از پرستاران دارای سن بالاتر،  سابق کار بیشتر و استخدامی ها استفاده نمایند