آسیب وستیبولار در بیماران دارای سرگیجه و اسیلوپسی

برخی از بیماران سرگیجه دارای اسیلوپسی نیز می باشند. اسیلوپسی به عنوان کاهش حدت بینایی در طول حرکت عامل مهمی در زمین خوردن و مشکلات تعادلی ناشی از سیستم وستیبولار گوش می باشد. وجود اسیلوپسی می تواند باعث افزایش مشکلات بیماران گردد. هدف این مطالعه مقطعی، بررسی اسیلوپسی در بیماران دارای سرگیجه بوسیله مصاحبه، پرسشنامه معلولیت سرگیجه و بررسی های رفلکس دهلیزی چشمی می باشد.

ابتدا 50 بیمار دارای سرگیجه و اسیلوپسی با مصاحبه مورد شناسایی قرار گرفتند. سپس بیماران به وسیله پرسشنامه DHI (Dizziness Handicap Inventory) و آزمون های (Dynamic Visual Acuity Test) DVAT، (Video Head Impulse Test) vHIT  تحت ارزیابی قرار گرفتند. این نتایج به همراه خصوصیات دیگر آن ها مانند سن، جنسیت و طول مدت سرگیجه مورد بررسی قرار گرفت.

میانگین سن افراد 16/9±50/8 سال بود. 68 درصد افراد مونث بودند و در حدود 54 درصد دارای سرگیجه مزمن بودند. تمامی بیماران در مصاحبه اولیه، وجود اسیلوپسی را بیان می کردند. برخی از افراد به خاطر وجود اسیلوپسی و سرگیجه شدید قادر به انجام DVAT و پر کردن پرسشنامه DHI نبودند. آزمون vHIT در تمامی افراد انجام شد که به ترتیب در 31 نفر (62 درصد)، 13 نفر (26 درصد) و 6 نفر (12 درصد) نشان دهنده نتایج آسیب دو طرفه، یک طرفه و طبیعی بود. البته آسیب در بسیاری از بیماران در برخی کانال ها و نه در تمام آن ها مشاهده شد.  

نتایج بدست آمده نشان دهنده این موضوع است که فاکتورهای متعددی در ایجاد اسیلوپسی نقش دارد. همچنین شدت اسیلوپسی در بیماران مختلف متفاوت است.