نقش شبکه فضای میانوند در خلق دینامیسم درون شهری با تمرکز بر مراکز محلات شهر همدان

پویایی فضا همواره فرصتی برای ایجاد رابطه قوی تر میان مکان و جامعه، جهت توسعه حیات شهری است. از آن جایی که ایجاد و توسعه فضاهای درون شهری، نظیر محلات می تواند در شکل گیری حیات اجتماعی پویا تاثیر به سزایی داشته باشد، می توان مراکز محله را در حکم فضای میانوند به منظور دستیابی به خدمات، ایجاد حس تعلق به مکان در ساکنان و سرزندگی محله باززنده سازی کرد. این پژوهش بر آن است که با رویکرد TND به بررسی نقش کالبدی، اجتماعی، اقتصادی و محیطی در سامانه های فضایی میانوند درون شهری در جهت پویایی فضا بپردازد. مفاهیمی که حذف عجولانه آن ها در معماری امروزی لطمه های جبران ناپذیری به دینامیسم حیات جمعی در شبکه درون شهری شهرها وارد کرده است. به منظور دستیابی به هدف پژوهش، ابتدا با استفاده از روش استدلال منطقی به تحلیل محتوایی- کیفی بافت مراکز محلات در شهر همدان پرداخته شد. در پی تحلیل کیفی، شاخص های موثر در دینامیسم فضای میانوند محلات استخراج گردید. این نوشتار با هدف غربالگری مولفه های موثر در دینامیسم درون شهری، در پی پاسخگویی به این پرسش است که نقش شاخصه های فضای میانی در پویایی محلات و فضای شهری چیست و با چه رویکردی می توان به این مهم دست یافت؟ برای پاسخ به این پرسش و جهت تدقیق مطالعه از رویکرد آمیخته استفاده شده است و کندوکاو صورت گرفته در بخش کیفی، به صورت کمی بررسی و تبیین گردید. بنابراین روند کلی این پژوهش با استدلال منطقی، تحلیل، جمع بندی و استخراج شاخصه های کیفی در چمن های مورد مطالعه، آغاز شده و در روش کمی اهمیت ضرایب و شاخصه ها به روش آنتروپی و تکنیک تاپسیس تحلیل و ارایه می شود. دستاوردهای پژوهش نشان دهنده آن است که بر اساس محرک های توسعه بازآفرینی شهری، حوزه های متعددی از جمله ابعاد فضای میانی، چیدمان فضایی، تنوع عملکرد اقتصادی و ریزساختارهای حیات اجتماعی- فرهنگی در بافت درون شهری چمن، نقش فزاینده ای در سرزندگی محلات و ایجاد دینامیسم شهری دارند.