بازسازی شبکه هم بیانی ژن ampC به عنوان عامل اصلی مقاومت باکتری سودوموناس (Pseudomonas aeruginosa) به آنتی بیوتیک جدید Ceftolozane/Tazobactam

Pseudomonas aeruginosa یک باکتری میله ای گرم منفی و هوازی است که باعث عفونت در دستگاه ادراری، سیستم تنفسی، غشای میانی پوست، بافت های نرم، باکتریمی و غیره می شود. سفتولوزان- تازوباکتام (C/T) یک آنتی بیوتیک موثر در کنترل این باکتری می باشد. اما اخیرا گزارش هایی مبنی بر ظهور سویه های مقاوم نسبت به این آنتی بیوتیک چالشی جدی را در راه مبارزه با عفونت های ناشی از P. aeruginosa ایجاد کرده است. ژن ampC یکی از ژن های اصلی سنتز بتالاکتاماز می باشد. مطالعات نشان داده سفتولوزان-تازوباکتام نفوذپذیری غشای خارجی بهتر و پایداری بیشتری در برابر ampC  بتالاکتاماز کروموزومی نسبت به سایر آنتی بیوتیک های بتالاکتام دارد. با توجه به اهمیت ژن ampC در فرایند مقاومت باکتری P. aeruginosa به آنتی بیوتیک ترکیبی سفتولوزان- تازوباکتام شبکه هم بیانی ژن ampC بازسازی شده و فرایند بروز مقاومت مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. تعداد 31 ژن در فرایند بتالاکتامازی در باکتری P. aeruginosa با ژن ampC همبستگی نشان دادند. آنالیزهای توپولوژی شبکه نشان داد به ترتیب پنج ژن ampC، ampD، poxB، ampR و nagZ بالاترین اهمیت را در شبکه دارا می باشند. ژن ampC با 16 ارتباط، بالاترین تعداد ارتباط مستقیم با سایر ژن های موجود در شبکه را دارا بود. تعداد هشت فرایند سلولی بالاترین تعداد نماینده را در میان ژن ها دارا بودند. بر اساس آنالیز آماری فرایندهای سلولی معنادار در میان ژن های مورد مطالعه، به نظر می رسد ارتباط مستقیمی بین متابولیسم پیروات و مقاومت در برابر آنتی بیوتیک های بتالاکتام وجود داشته باشد. نتایج نشان داد ژن اصلی مقاومت در برابر آنتی بیوتیک سفتولوزان-تازوباکتام ampC می باشد. علی رغم اینکه مطالعات نشان داده دو ژن  poxA و poxB تاثیر قابل توجهی در مقاومت باکتری P. aeruginosa ندارند. اهمیت این دو ژن در شبکه بازسازی شده تاکید می کند که مطالعات بیشتری بر روی آنها صورت گیرد.