ارزیابی کیفیت منابع آب زیرزمینی جهت کاربردهای مختلف: مطالعه موردی دشت دلفان

رشد روزافزون جمعیت و افزاش برداشت آب از منابع زیرزمینی، علاوه بر مشکلات کمی، مشکلات کیفی این منابع را نیز به دنبال داشته است. در این پژوهش با استفاده از اطلاعات کلسیم، منیزیم، کلر، سدیم، سولفات، اسیدیته، هدایت الکتریکی، نسبت جذبی سدیم، سختی کل و کل نمک های محلول 5 ساله ی (1395-1391) 29 حلقه چاه عمیق در دشت دلفان به طبقه بندی کیفیت آب زیرزمینی جهت مصاف مختلف و شناسایی نواحی آسیب پذیر ازنظر اجرای سامانه های قطره ای پرداخته شده است. نتایج نشان داد که بر اساس طبقه بندی ویلکاکس قسمت زیادی از منطقه جهت مصاف کشاورزی در وضعیت نامطلوب قرار دارد بطوریکه 16/82 درصد در کلاس نامناسب و 04/13 درصد منطقه در کلاس قابل قبول قرار دارند و بهترین کیفیت را می توان در نقاط شرقی یافت. بر اساس طبقه بندی صورت گرفته برای مصارف شرب مطابق طبقه بندی شولر، بیشتر منطقه ی موردمطالعه دارای کیفیت مناسبی است بطوریکه 14/48 درصد در رده ی خوب و 4/18 درصد در رده ی قابل قبول قرار دارد که نامناسب ترین کیفیت در مرکز آبخوان قرار دارد. محاسبه شاخص LSI برای همه ی منابع دشت نشان داد که منابع دشت خورنده (LSI<0) نبوده و میزان شاخص بزرگ تر و مساوی صفر بوده است که کیفیت را جهت مصارف صنعتی در دسته ی منابع رسوب گذار قرار می دهد. نواحی شرق و شمال منطقه دارای شاخص LSI بزرگ تر از 2 است که منابع این مناطق را در رده ی رسوب گذار متوسط تا شدید قرار می دهد.