کاربرد رهیافت مدل های پویا در صندوق های بیمه گر اجتماعی با لحاظ تبعات ناشی از همه گیری بیماری کرونا؛ مطالعه موردی سازمان تامین اجتماعی ایران

. سازمان تامین اجتماعی به عنوان بزرگترین سازمان بیمه اجتماعی کشور  نقش مهم و تعیین کننده ای در تامین سلامت و پویایی جامعه ایفا می کند و از مهمترین اهداف  آن تامین خدمات متنوع بیمه ای و درمانی افراد تحت پوشش می باشد. اما دستیابی به این مهم زمانی به نحوی مطلوب امکان پذیر است که منابع و مصارف و عوامل موثر بر آنها، که پیش شرط ارایه خدمات و مصارف آنهاست به نحوی دقیق و شفاف شناخته شود و مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد.

در این پژوهش، با مدلسازی منابع و مصارف سازمان تامین اجتماعی با روش پویایی شناسی سیستم‎ها، اقدام به بررسی تاثیرات بیماری کرونا و همچنین پیش‎بینی شرایط این سازمان در سال های آتی و ارایه پیشنهاداتی برای رفع مشکلات آن شده است.

بنابر یافته‎های این پژوهش، افزایش حق بیمه دریافتی از 30 به 35درصد و همچنین افزایش سن بازنشستگی به میزان 5 سال، می‎تواند منابع این سازمان را افزایش داده و از ورشکستگی آن جلوگیری کند.

اتخاذ سیاست‎های پیشنهاد شده در این پژوهش، علیرغم تاثیرگذاری بعضا بسیار زیاد، به تنهایی نمی‎تواند برای جلوگیری از ورشکستگی صندوق تامین اجتماعی رویکرد مفیدی را ارایه دهد. به منظور اطمینان از بهبود شرایط صندوق، پیشنهاد می شود علاوه بر سیاست‎های پیشنهاد شده در زمینه تغییر سیستم تامین اجتماعی و همچنین اتخاذ سیاست‎های بلندمدت و میان‎مدت کارآمدتر تغییراتی انجام گردد تا رویکرد مناسبی برای برون رفت از شرایط کنونی انتخاب گردد.