تاثیر یک دوره تمرینات ورزشی هوازی و اینتروال همراه با مصرف مکمل استاگزانتین بر میزان بیان ژن های BAD، BAX و Bcl2 در بافت کلیوی رت های با دیابت نوع دو

تشکیل رادیکال های آزاد در سلول های کلیوی افراد دیابتی منجر به آپوپتوز سلول های کلیوی و درنهایت نفروپاتی می شود. هدف از این مطالعه بررسی اثرات دو نوع تمرین ورزشی اینتروال و هوازی همراه با مصرف مکمل آستاگزانتین بر میزان بیان ژن های BAD، BAX و Bcl2 در بافت کلیوی رت های با دیابت نوع دو است.

تعداد 35 رت ویستار نر با میانگین وزنی 55/15±46/197 گرم به طور تصادفی به دو گروه غیردیابتی (5 سر سالم به عنوان کنترل) و دیابتی (30 سر) تقسیم و پس از القای دیابت، مجددا به طور تصادفی در 6 گروه (با 5 سر موش در هر گروه) شامل دیابتی کنترل، دیابت+ مکمل، دیابت+اینتروال، دیابت + تمرین اینتروال+ مکمل، دیابت+ هوازی، دیابت+ تمرین هوازی+ مکمل قرار گرفتند. گروه های مداخله تمرین به مدت پنج روز در هفته و به مدت هشت هفته برنامه تمرینات هوازی و اینتروال را اجرا کردند. گروه های مکمل روزانه 3 میلی گرم مکمل استاگزانتین به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن محلول در 3/0 میلی لیتر روغن زیتون به صورت گاواژ دریافت می کردند. میزان بیان ژن های BAD، BAX و Bcl2 در بافت کلیوی رت های با دیابت نوع دو اندازه گیری گردید. از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون پس تعقیبی توکی برای تجزیه وتحلیل داده ها استفاده شد.

تمامی پروتکل های مداخله تمرینی و مکمل سازی آستاگزانتین بر شاخص BAD در بافت کلیوی رت های دیابتی نوع 2 تاثیر معنی دار داشتند (001/0=p). تمامی گروه ها، به غیراز تمرین استقامتی (890/0=p)، بر شاخص BAX در بافت کلیوی رت های دیابتی نوع 2 تاثیر معنی دار داشتند (001/0=p). همچنین مصرف مکمل آستاگزانتین به همراه تمرین استقامتی نسبت به اجرای تکی تمرین استقامتی سبب تغییرات معنی دار در شاخص Bcl2 گردید (001/0=p).

اجرای مداخله تمرینات هوازی و اینتروال با و یا بدون مکمل سازی آستاگزانتین در دوره مداخله ای هشت هفته ای بر بیومارکرهای آپوپتوزی در بافت کلیوی رت های با دیابت 2 تاثیر مثبتی دارند.