چالش های انقلاب اسلامی: روابط ایران و امریکا و حقوق بشر

روابط ایران و امریکا قبل از انقلاب اسلامی، روابطی دوستانه، ویژه و راهبردی بود که بعد از انقلاب اسلامی تبدیل به روابطی خصمانه، تقابل جویانه همراه با چالش های گوناگون شد. این وضعیت دشمنی و بی اعتمادی با گذشت بیش از چهار دهه، نه تنها بهبود نیافت که بر ارتفاع دیوار بی اعتمادی متقابل افزوده شد، پدیده ای که در تاریخ روابط بین الملل اگر نگوییم بی سابقه، کم سابقه است. تداوم این وضعیت توجه بسیاری از اندیشمندان و محققان رشته روابط بین الملل را جلب کرده و به چرایی آن، از زوایای مختلف مانند فناوری هسته ای، تروریسم، روند صلح خاورمیانه و مسیله حقوق بشر پرداخته اند. با شروع مذاکرات ایران و امریکا در دولت حسن روحانی و فراز و فرودهای بسیار، ضرورت تحلیل و بررسی عوامل دخیل در تداوم تیرگی روابط و ناتوانی دو کشور از برقراری روابط دیپلماتیک معقول و مبتنی بر احترام متقابل، بیشتر شد. هدف این پژوهش بررسی تاثیر یکی از مولفه های فوق، یعنی حقوق بشر در تداوم دشمنی بین ایران و امریکا است. فرضیه پژوهش حاکی از نقش و وزن اندک مسیله نقض حقوق بشر در تداوم تیرگی روابط دو کشور است. برای آزمون فرضیه، با نگاهی تاریخی و رویکردی توصیفی-تحلیلی ، از روش کتابخانه ای استفاده کرده ایم و با مقایسه ی مواضع امریکا در رابطه با نقض حقوق بشر در کشوری واحد (ایران) در دو برهه قبل و بعد انقلاب اسلامی، و عرضه آن به فرضیه، پژوهش خود را پی گرفته ایم. یافته های تحقیق، حاکی از تایید فرضیه پژوهش است.