مدل سازی و طراحی نقشه سطوح توسعه ی کشاورزی پایدار مناطق روستایی استان های همدان و کرمانشاه

مدل سازی سطوح توسعه کشاورزی، ابزاری کارآمد در ایجاد شناخت کافی از سرزمین و پراکنش فضایی توسعه آن است. از این رو هدف از انجام پژوهش حاضر، مدل سازی سطوح توسعه کشاورزی مناطق روستایی استان های همدان و کرمانشاه در سال 1399-1400 بود. این پژوهش به لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ تجزیه و تحلیل داده ها تحقیقی کمی است که به شیوه پیمایشی صورت پذیرفته است. جامعه آماری پژوهش، مراکز دهستان استان های همدان و کرمانشاه بود که با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای و به صورت انتساب متناسب 666 کشاورز از 89 مرکز دهستان مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسش نامه بود که روایی و پایایی پرسش نامه مورد تایید قرار گرفت. به منظور سنجش پایداری کشاورزی در مناطق روستایی از روش ترکیبی وایکور- آنتروپی بهره گرفته شد. در مدل سازی سطوح توسعه کشاورزی پایدار از نرم افزار Arc-GISver 10.5 استفاده شد. نتایج پژوهش بیانگر آن است که روستاهای خرم رود از توابع شهرستان تویسرکان و روستای راهب از توابع شهرستان کبودر آهنگ استان همدان به ترتیب بالاترین و پایین ترین ضریب پایداری را داشته اند. در مجموع مناطق روستایی استان های همدان و کرمانشاه از لحاظ توسعه کشاورزی پایدار در وضعیت مطلوبی قرار ندارند و اختلاف فاحشی میان این استان ها مشاهده نمی گردد. همچنین با توجه به محاسبات انجام شده روستاهای مورد مطالعه در هفت سطح تقسیم شدند که در سطح کاملا ناپایدار روستایی قرار ندارد و در سطوح ناپایدار 15 روستا، نسبتا ناپایدار 28 روستا، در حال پایداری 33 روستا، نسبتا پایدار 11 روستا، پایدار 2 روستا قرار می گیرد و در سطح کاملا پایدار نیز روستایی قرار نگرفته است.