اثرات سطوح متفاوت رنگدانه لیکوپن بر روی شاخص های بیوشیمیایی، ایمونولوژیک و آنزیمی همولنف میگوی رودخانه ای شرق Macrobrachium nipponense (de Haan, 1849)

رنگدانه ی لیکوپن با توجه به برخورداری از طولانی ترین زنجیره ی هیدروکربنی در بین کاروتنوییدها با یازده پیوند دوگانه از مهم ترین رنگدانه های کاروتنوییدی به لحاظ خاصیت آنتی اکسیدانی و تاثیرگذاری مطلوب بر فرآیند های مرتبط با ایمنی می باشد.  بنابراین، مطالعه ی حاضر با هدف بررسی تاثیرات رنگدانه ی لیکوپن بر شاخص های بیوشیمیایی، ایمنی و آنزیم های همولنف میگوی رودخانه ای شرق انجام پذیرفت.  در این پژوهش، 225 قطعه میگو با وزن متوسط 07/0±40/1 گرم به وسیله ی پنج تیمار غذایی و سه تکرار شامل مقادیر مختلف لیکوپن صفر (شاهد)، 50، 100، 150 و 200 میلی گرم لیکوپن در کیلوگرم جیره به مدت 56 روز، غذادهی گردیدند.  در پایان دوره ی پرورشی، پس از جمع آوری همولنف میگو های مورد مطالعه، شاخص های بیوشیمیایی، ایمنی و آنزیم های همولنف نمونه ها به وسیله ی کیت های آزمایشی، دستگاه خوانشگر الایزا و میکروسکوپ نوری مورد ارزیابی قرار گرفتند.  نتایج حاصل از مطالعه نشان داد که شاخص های بیوشیمیایی، ایمنی و آنزیمی همولنف میگوها، تحت تاثیر سطوح مختلف رنگدانه لیکوپن قرار گرفتند.  با افزایش مقادیر لیکوپن جیره ی غذایی شاخص های بیوشیمیایی آلبومین و پروتیین کل همولنف میگوها، به طور معنی داری افزایش پیدا نمود در حالی که میزان کورتیزول کاهش یافت.  شاخص های ایمنی همچون تعداد هموسیت کل، سلول های گرانولار، نیمه گرانولار و سلول های هیالین نیز با افزایش لیکوپن جیره، افزایش معنی داری پیدا نمود.  آنزیم های همولنف، همچون لیزوزیم و فنول اکسیداز در تیمارهای حاوی رنگدانه ی لیکوپن بیش تر از تیمار شاهد بود در حالی که در آنزیم های آلانین آمینوترانسفراز، آسپارتات آمینوترانسفراز و لاکتات دهیدروژناز کاهش معنی داری مشاهده گردید و آلکالین فسفاتاز تحت تاثیر سطوح متفاوت رنگدانه لیکوپن قرار نگرفت.  در نهایت، یافته های به دست آمده از این پژوهش نشان داد که افزایش سطوح لیکوپن جیره ی غذایی موجب بهبود شاخص های بیوشیمیایی، ایمنی و آنزیمی همولنف میگوی رودخانه ای شرق شد و افزودن میزان 200 میلی گرم در کیلوگرم از این رنگدانه به جیره ی غذایی با هدف بهبود شاخص های اشاره شده این میگو پیشنهاد گردید.