نقش ارتباطات معنوی در مدیریت خدمات سلامت طی بحران بیولوژیک کووید-19

زمینه و هدف :

اختلال در سلامت جسمی- روانی- اجتماعی- معنوی بیماران و پیامدهای روانشناختی حاصل از بحران بیولوژیک ناشی از پاندمی کووید-19، نیازمند مدیریت خدمات سلامت است. این مطالعه با هدف بررسی نقش ارتباطات معنوی در مدیریت خدمات سلامت طی بحران کووید-19 انجام شد.

این مطالعه کیفی، طی فروردین 1399 تا مرداد 1400 در بیمارستان نظامی بقیه الله (عج) تهران، با استفاده از نظریه داده بنیاد سیستماتیک اشتراوس و کوربین انجام شد. برای شناسایی پدیده محوری، شرایط علی، عوامل زمینه ای، عوامل مداخله گر، راهبردها، پیامدها و ارتباط بین آن ها، مصاحبه های عمیق با 22 بیمار و کادر درمانی بیمارستان، مشاهدات میدانی و بررسی گزارش جامع انجام شدند. در سه مرحله کدگذاری باز، محوری، انتخابی به وسیله نرم افزار مکس کیودا (MAXQDA) داده ها تحلیل شدند.

ارتباطات معنوی برمدیریت خدمات سلامت تاثیر داشت. راهبرد اصلی بیماران و تیم درمان در مقابله با بحران بیولوژیک، استفاده از درمان های طبی، همراه با توکل به خداوند و توسل به ایمه بودند. دلبستگی ایمن به خدا، به عنوان یک ارتباط سلامتی بخش، با تاثیر بر سایر ارتباطات (با خود، مردم و طبیعت) مدیریت خدمات سلامت را بهینه می کرد. ارتباط با خدا به عنوان پدیده محوری با تقویت نگرش معنوی، خودآگاهی معنوی، انگیزه معنوی، تاب آوری و قدرت سازگاری را افزایش می داد. همچنین سبب تقویت ارتباطات اجتماعی تیم درمانی با بیمار وخانواده ها، تعهد حرفه ای، همدلی، همکاری، ایثار و شجاعت در مواجهه با بحران می شد. ارتباط با محیط و مردم سبب جلب حمایت های اجتماعی- معنوی می شدند.

با توجه به تاثیر دلبستگی ایمن به خدا بر بهینه سازی خدمات سلامت در بحران کووید-19، ضروری است خدمات سلامت معنوی در بیمارستان های ایران توسط کارکنان آموزش دیده نظام سلامت، ارایه شوند.