ارائه و آزمون الگوی تبیین کننده تاب آوری دانشجویان بر اساس سرسختی روانشناختی: نقش واسطه ای هوش معنوی

پژوهش حاضر با هدف نقش واسطه ای سرسختی روان شناختی در رابطه بین هوش معنوی و تاب آوری صورت پذیرفت.

روش پژوهش، همبستگی از نوع مدل سازی معادلات ساختاری بود. جامعه ی این پژوهش شامل تمامی دانشجویان مقطع کارشناسی مرکز آموزش عالی پلدختر در سال تحصیلی 400-1399 بود. حجم نمونه آماری بر اساس قاعده سرانگشتی کلاین برابر 210 نفر تعیین شد که به روش نمونه گیری در دسترس و با پرسشنامه آنلاین انجام شد. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش مقیاس خودارزیابی هوش معنوی (SISRI)، تاب آوری کونور- دیویدسون (CD-RISC) و مقیاس سرسختی لانگ و گولت (LGHS) بود. تحلیل داده ها به روش آماری مدل سازی معادلات ساختاری و با استفاده از نرم افزارهای آماری SPSS-22 و AMOS-24 انجام شد و برای بررسی نقش واسطه ای متغیرها از آزمون بوت استراپ استفاده شد.

نتایج نشان داد هوش معنوی و سرسختی روان شناختی اثر مثبت مستقیم بر تاب آوری روان شناختی دانشجویان دارند. همچنین نتایج مدل معادلات ساختاری نشان داد که سرسختی روان شناختی در رابطه ی بین هوش معنوی و تاب آوری روان شناختی نقش میانجی دارد.

بر اساس یافته های پژوهش حاضر می توان چنین نتیجه گرفت که سطوح بالاتر هوش معنوی می تواند تاب آوری بالاتری را در دانشجویان پیش بینی کند. در این میان، سرسختی روانشناختی به عنوان یک عامل شخصی، می تواند سازوکار تاثیر هوش معنوی بر تاب آوری را روشن کند. به عبارتی دیگر، هوش معنوی از طریق افزایش سرسختی روانشناختی، بر تاب آوری دانشجویان تاثیر مثبت دارد. این نتایج، در طراحی برنامه های مشاوره ای برای دانشجویان، قابل استفاده است.