مروری بر فرایند تکثیر و پرورش ماهیان کوی (Koi Fish) و جنبه های اقتصادی آن

ماهیان کوی وابسته به رودخانه های آرام ، دریاچه ها و آبگیرهای آب شیرین می باشند. براین اساس نتایج دانشمندان نشان می دهد که زیستگاه اولیه کوی در دریاچه های آسیای صغیر به ویژه در دریاچه های ایران بوده است. کوی ها عموما بنتوز خوارند. صدها سال پیش این ماهی با نام ماهی ماگوی در ایران وجود داشته است و به عنوان کالای صادراتی خوراکی به کشورهای ژاپن، چین و اروپای غربی صادر می شد. زمانی که تکثیر این ماهی به عنوان ماهی زینتی آغاز شد، تکثیر کوی قرمز و سفید مورد توجه بسیار قرار گرفت. امروزه بیش از صد نوع از این ماهی در جهان تکثیر می شوند که تنوع آنها در رنگ بندی بدن آنهاست. تکثیر ماهی کوی به روش صنعتی همان طوری که از نامش پیداست، بر افزایش تعداد موالید تمرکز دارد. برای تکثیر ماهی کوی به روش صنعتی روش های متنوعی وجود دارد که در تمامی آنها تعداد بچه ماهی های به دست آمده به شکل قابل توجهی بیشتر از سایر روش های سنتی است. اما آنچه به عنوان مشکل اصلی در مورد تکثیر صنعتی معمولا مطرح است، افزایش آسیب و استرس برای خود ماهیان مولد است. به همین دلیل همچنان بسیاری از تکثیرکنندگان اصیل ماهی کوی از  شیوه های سنتی یا شیوه های نیمه سنتی برای تکثیر ماهی کوی استفاده می کنند. در نتیجه، امروزه بیشتر ماهیان موجود در بازار از این روش به دست آمده اند.