رنگدانه های ریزجلبکی: بیوسنتز، کاربرد و مهندسی ژنتیک

جلبکها گروه بزرگی از موجودات هستند که در تشکیل 50 درصد اکسیژن جو نقش دارند. علاوه بر حضور کلروفیل بعنوان جاذب فوتونهای نور، جلبکها غنی از کاروتنوییدهای قرمز، نارنجی و زرد رنگی هستند که میتوانند آنها را در مقابل پرتوهای خطرناک و رادیکالهای آزاد حفاظت کند. همچنین این موجود دارای فیکوبیلی پروتیین (رنگدانه های قرمز و آبی) هستند که در دریافت نور و انتقال آن به کلروفیل طی فرآیند فتوسنتز نقش داشته و ویژگی های آنتی اکسیدان فراوانی نیز دارند. با توجه به اثرات جانبی رنگدانه های سنتزی، رنگدانه های طبیعی جلبکها نقش مهمی در جایگزینی با این ترکیبات دارند. اخیرا رنگدانه های جلبکی بعلت دارا بودن ویژگی های آنتی اکسیدانی، ضد دیابتی، ضد چاقی، ضد التهابی، ضد پیری، ضد مالاریا و حفاظت عصبی کاربرد گستردهای در پزشکی و صنایع غذایی، آرایشی و دارویی داشتهاند. تقاضای رو به رشد محصولات جلبکی اهمیت تولید این رنگدانه ها را پررنگ نموده است. مقاله پیش رو به مطالعه طبقه بندی رنگدانه های جلبکی، توزیع، عملکرد، کاربرد و تولید زیستی آنها پرداخته است. همچنین مسیرهای بیوشیمیایی، آنزیمها، اصلاحات ژنی یا بیوتکنولوژیکی مانند ترنسفورماسیون و تنظیم بیان که متابولیسم مخزن و منبع آنها را درگیر میکند نیز بررسی شده است.